ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το ήξερα από την αρχή. Πριν ένα χρόνο γνωριστήκαμε στο διαδίκτυο, όπως χιλιάδες ζευγάρια στην εποχή μας. Τον αγάπησα από την αρχή, όσο κι αν μερικοί λένε πως αυτό δεν γίνεται. Γίνεται. Μέσα από μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που τον έδειχνε στην πρώτη του νιότη, και μέσα από την φωνή του. Βαθιά, μεστή, αντρίκεια φωνή. Όταν βρεθήκαμε πρώτη φορά είδα τον νεαρό άντρα της φωτογραφίας 20 χρόνια μεγαλύτερο. Και τον αγάπησα ξανά κι ακόμη περισσότερο. Λάτρεψα τις γραμμές γύρω από το στόμα του, κι έλεγε πως ερωτεύτηκε τις ρυτίδες του γέλιου γύρω από τα μάτια μου. Πρόσεχε πάντα τι έλεγε. Έλεγε "ερωτεύτηκα τα μάτια σου", "με τρελαίνουν τα μαλλιά σου", "μου αρέσει ο τρόπος που κλείνεις τα μάτια σου όταν σε φιλάω". Ποτέ δεν έλεγε: "ερωτεύτηκα ΕΣΕΝΑ". Αλλά: "σε θέλω, σε ποθώ, μου αρέσεις πολύ". Ούτε κι εγώ του είπα ποτέ πως τον αγαπάω. Ήξερα πως η καρδιά του δεν ήταν ελεύθερη. Το ήξερε, το ξέρει πως η καρδιά μου χτυπάει για εκείνον. Όταν κάναμε έρωτα και μετά με έπαιρνε στην αγκαλιά του, μου έλεγε πως έτσι έκανε πάντα. Το ήξερα πως αυτό έκανε πάντα, δεν είχαν κάτι δικό μας αυτές οι στιγμές. Ένιωθα πως το μυαλό του ταξίδευε αλλού. Δεν υπολογίζει πως μπορεί να με χάσει. Όταν μάθει πως έφυγα, θα τον πιάσει απελπισία. Θα καταλάβει πως αυτός ο ίδιος κράταγε ζωντανή την άλλη γυναίκα μέσα του, πως ήταν επιλογή του. Ίσως πιστέψει πως μπορεί να με φέρει πίσω. Δεν θα μπορέσει. Είμαι έτοιμη, το πρωί φεύγω και κόβω όλες τις γέφυρες. Είχε τόσο χρόνο να με αγαπήσει και δεν το έκανε. Θα μείνει μόνος του και ξαφνικά θα νιώσει πως έκανε λάθος, πως εμένα αγαπάει. Αλλά θα είναι πάρα πολύ αργά για εμάς.Αντίο μωρό μου, σε αφήνω σε έναν κόσμο που δεν σε λυπάται. Αλλά μην ξεχάσεις ποτέ πως εσύ και μόνο εσύ το επέλεξες.