ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και όλη η βδομάδα πήγε χάλια. Ήταν αλλοπρόσαλλη. Κι εγώ χάθηκα στη δίνη των γεγονότων, των εξελίξεων. Των λαθών που έκανα εγώ, των λαθών που έκαναν οι άλλοι. Και κάπου εκεί ήρθες εσύ πάλι. Και μ' έκανες να νιώσω γαλήνιος ξανά, έστω και για δυο, τρεις ώρες. Μ' έκανες να καταλάβω γιατί επέλεξα να σ' αγαπάω βαθιά και πιστά από μικρό παιδί. Γιατί είσαι η διαφυγή μου. Όταν όλα γύρω μου στερούνται είτε λογικής, είτε συναισθήματος, έρχεσαι εσύ, μία φορά τη βδομάδα και με απελευθερώνεις, με γοητεύεις όπως τότε που σε πρωτοερωτεύτηκα. Και ας είναι και άλλοι πολλοί ερωτευμένοι μαζί σου. Δεν με ενοχλεί, δεν ζηλεύω. Ζούμε όλοι μαζί τη καψούρα μας, τη βιώνουμε και "αρρωσταίνουμε" για τη πάρτη σου. Όπως χθες, που άνθρωποι κάθε ηλικίας τραγουδούσαν για σένα με όλο τους το είναι. Όχι επειδή κέρδισες ένα ανούσιο παιχνίδι, αλλά επειδή το έβλεπες στα πρόσωπα τους ότι χαιρόντουσαν που ήταν εκεί όλοι μαζί. Έβλεπες ότι ήταν ευτυχισμένοι. Και η "ευθύνη" είναι δική σου ΑΕΚάρα μου. Και σ' ευχαριστώ που με έκανες και χαμογέλασα και πάλι.