Από την ημέρα που χώρισα έχασα πλήρης εμπιστοσύνη σε κάθε άνθρωπο που υπάρχει. Και να που βρέθηκε ένας και μου έταξε τον κόσμο όλο. Άλλαξε πόλη για μένα, ταξιδεύει χιλιόμετρα για να πάει στην δουλειά, μου λέει πως με αγαπά, φοβάται να μην τον χωρίσω και μου κάνει και σκηνές ζήλειας. Εγώ επειδή έχασαν την εμπιστοσύνη μου από τον πρώην κινήθηκα λίγο ύπουλα και κοίταξα τον κινητό του. Χωρίς να μου δώσε κάποιο.δικαιομα απλά ήθελα να βεβαιωθω ότι είναι όντως αυτός ο άνθρωπος μου. Και προς έκπληξη μου μιλάει με κάποια εδώ και 2 μήνες και εγω χαμπάρι.. Την λέει πόσο την θέλει και ότι είναι ότι ποίο όμορφο έχει δεί, κατα τα άλλα εμένα αγαπάει.. Αυτή τον γράφει κανονικά, μάλλον καταλάβε ότι δεν παίρνει η μπογιά του και συνεχίζει να είναι μαζί μου. Τώρα πείτε μου εσείς πως ψυχολογατε τον τύπο. Και πείτε μου εγώ πως να του πω πως κοίταξα στο φεισμπουκ του ντρέπομαι. Από την άλλη ζούμε στο ίδιο σπίτι και θέλω απλά να τον σκοτώσω αν και συγκρατείεμαι γιατί πρέπει πρώτα να βρω ενοίκιο και μετά να φύγω. Δεν το πιστεύω ότι μόυ συνέβη πάλι αυτό. Γιατί; Γιατί δεν είμαι ποτέ αρκετή για κάποιον; 30 χρόνων έγινα και ακόμη να βρω τον έρωτα θέλω να κλάψω αλλά από τα νεύρα μου καί την αδικία μου δεν μπορώ.
