ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.5.2015 | 22:55

Αγάπη και έρωτας.

Υπάρχουν αρκετές φορές που νιώθουμε ότι δεν ανήκουμε σ'αυτό τον κόσμο ή θα θέλαμε να εγκαταλείψουμε τελείως αυτόν τον κόσμο. Ένας από αυτούς είμαι και εγώ που νιώθω συνεχώς αυτό το συναίσθημα και παράλληλα νιώθω πως είμαι εγκλωβισμένη σε μια γυάλα που όση προσπάθεια και αν καταβάλλω εκείνη μένει βράχος στη θέση της. Πόσο ζηλεύω τη ζωή στα παραμύθια, στα λογοτεχνικά βιβλία καθώς και στις ρομαντικές ταινίες με happy end. Όπου η πραγματική αγάπη κυριαρχεί και δεν επηρεάζεται από αντιξοότητες της ζωής και δεν αναγνωρίζει μέσα της την εκμετάλλευση που επιδιώκουν οι περισσότεροι στην καθημερινή ζωή τους. Ο έρωτας -το πιο αγνό και όμορφο συναίσθημα- που είχε την ευκαιρία να γνωρίσει το ανθρώπινο είδος, το μετέτρεψε μέσα από τις πράξεις του ο άνθρωπος σ'ένα άγριο θηρίο έτοιμο σε κάθε ευκαιρία να κατασπαράξει τον ψυχικό σου κόσμο και να σου καταστρέψει όλα τα όνειρα, τις αναμνήσεις σου μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Γιατί να μην μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τα διδάγματα των παραμυθιών ώστε να προστατέψουμε το ανεκτίμητο αυτό συναίσθημα, την αγάπη; Για ποιο λόγο αφήνουμε να εισβάλλει στην ψυχή μας όλα τα αρνητικά που δεν ευνοούν την αγάπη; Γιατί δεν προσπαθούμε να βρούμε εκείνο που μας θα μας ολοκληρώνει ψυχικά και σωματικά και αντί γι' αυτό επιλέγουμε να οδηγούμε την αγάπη και τον έρωτα στον πάτο της θάλασσας; Πόσο θα 'θελα να βρεθώ στον κόσμο των παραμυθιών και να γευτώ για λίγο την πραγματικότητα; Γιατί εγώ εκείνη θεωρώ ότι είναι η πραγματικότητα ενώ τώρα αναγκάζομαι να βρίσκομαι σε μια πλάνη νιώθοντας σιγά σιγά να σβήνει κάθε ομορφιά και παράλληλα κάθε μου ελπίδα για αγαπήσω και να αγαπηθώ. Ευελπιστώ να νιώσω κάποτε αυτή την σπίθα να μεγαλώσει ώστε να μας καλύψει όλους. Δυστυχώς αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι δεν πρόκειται ποτέ η ζωή μου να γίνει σαν τα παραμύθια. Ξέρω ότι πολλοί για τις απόψεις μου θα με χαρακτηρίσουν ονειροπόλα και θα με κρίνουν αρνητικά αλλά έτσι συμβαίνει με όσους συμπεριφέρονται στη ζωή τους μόνο με βάση τη λογική απουσιάζοντας το συναίσθημα. Γιατί αν δεν κλείσουν έστω για λίγα λεπτά τα μάτια τους στη λογική τότε δεν πρόκειται να αντικρίσουν ποτέ με τα μάτια της ψυχής τους το μαγικό χάος του έρωτα!
 
 
 
 
Scroll to top icon