ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.5.2017 | 10:31

Αγάπη μετρίου βαθμού,υπέρ ή κατά;

Είμαι εδώ και 8 μήνες με ένα παιδί από την σχολή μου.Ειναι καλός, μαζεμένος, ντροπαλός, καταλάβατε αυτός ο χαρακτήρας.Ειμαι η πρώτη του σχεση και φυσικά ήμουν η πρωτη του φορα.Το πρόβλημα μου είναι ότι ζω στην μετριότητα ενός συναισθήματος που θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχα στο φουλ... τουλάχιστον σε αυτή την ηλικία.Ειμαι 19 και είναι 20.Με αγαπάει ερωτικά, τον αγαπάω πιο πολύ σαν να έχουμε συγγένεια, σαν να είναι ο μικρός μου αδελφός που θέλει συναισθηματική προστασία.Τον αγαπάω όμως...Τα προβλήματα στην σχέση μας αρχίζουν από το υπερβολικό άγχος που έχει για τα μαθήματα,την σχολή, τα πτυχία​, το που θα είμαστε δέκα χρόνια αργότερα, το αν θα κανει μεταπτυχιακό εδω η κάπου αλλού και γενικά, ένα σωρό πράγματα που εκφράζονται καθημερινά και με κουράζουν.Καθε πραγμα στον καιρό του, του λέω, αλλά εκείνος συνεχίζει να αγχώνεται​. Ακριβώς όμως επειδή και εγώ δεν τρελαίνομαι από έρωτα, αρχίζω και εκνευρίζομαι και τσακωνομαστε​ και του λέω ότι τα χουμε πει χίλιες φορές και η κατάσταση πάει λέγοντας...Να φανταστείτε ότι στα διαγωνίσματα έχει τόσο άγχος που μια φορά είχε να με δει τέσσερις μέρες, ενώ μένει πέντε λεπτά από μένα, επειδή διάβαζε .Αν του πω ότι με γράφει παθαίνει κρίση πανικού και προσπαθεί μία ώρα να μου πει ότι δεν είναι έτσι, ότι ήταν όλη την ώρα μεσα στο σπίτι, ότι μαγαπαει πολύ και ότι έχει απλά πρόβλημα διαχείρισης χρόνου.Εδω απλά το σέβομαι και κάνω υπομονή.Ειναι φορές που θέλω να το διαλύσω (του έχω πει να χωρίσουμε πάνω από πέντε φορές και κάθε φορά προσπαθεί να με κρατήσει), όμως μετα σκέφτομαι τα καλά της σχέσης και τελικά δεν κάνω τίποτα.Σπουδαζω μακριά από το σπίτι μου και εκείνος μου προσφέρει μια συντροφιά, να μην κοιμάμαι μόνη μου τα περισσότερα βράδια, δωρεάν γυμναστήριο, με πήγε στις παρέες του που ήμουν μόνη μετά από έναν κακό χωρισμό που είχα πριν από κείνον και γενικά νοιάζεται για μένα.Το μόνο πρόβλημα μου είναι ότι μου λείπει εκείνο το συναίσθημα του έρωτα, που είχα νιώσει κάποτε, για λάθος άτομα που με πλήγωσαν αμέσως μόλις πήραν εκείνο που ήθελαν από μένα.Απο ανασφάλεια για να μην τα ξαναμπλεξω με τέτοιον μαλακα και χάσω ένα τόσο καλό παιδί, μένω εδώ.Τον αγαπάω, αλλά διαφορετικά από ότι εκείνος.. Πιστεύετε πρεπει να συνεχίσω αυτή την σχέση; Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
3
 
 
 
 
σχόλια
Δηλαδη εισαι σε σχεση με εναν ανθρωπο, τον οποιο "αγαπας πιο πολυ σαν να εχετε συγγενεια", τον οποιο δεν θαυμαζεις σαν ανθρωπο, αντιθετως σε κουραζει η συμπεριφορα του. Και μας λες οτι οι μονοι λογοι για τους οποιους μενεις μαζι του ειναι για να εχεις καποιον να κοιμαστε μαζι, για να εχεις δωρεαν γυμναστηριο(?), και για να εχεις παρεες. Και αναρωτιεσαι αν πρεπει να μεινεις μαζι του. Μαλιστα... Για χτυπα λιγο το κεφαλι σου στον τοιχο να δω κατι...
Πιστεύω πως μένεις σε αυτη την σχέση επειδή φοβάσαι την μοναξιά. Ενταξει όλοι το έχουμε κάνει πιστεύω είσαι και μικρή ακόμη καλό είναι να ζεις καταστάσεις να βλέπεις τι σου αρεσει τι οχι. Οπότε οτι και να βγει θετικό θα ειναι σαν εμπειρία. Απλα μην φοβάσαι να μείνεις μόνη και να ρισκάρεις. Υπάρχουν και οι βλακες αλλα με τον καιρό θα μάθεις να τους ξεχωρίζεις θα μάθεις τι αξίζεις κι εσυ πραγματικά και που αξίζει να το δώσεις. Καλό ειναι πάντως που προβληματίζεσαι απλα μην αφήνεις να σε οδηγεί ο φόβος.
Scroll to top icon