ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχω τοσο πολυ αγαπη μεσα μου κ εχω αναγκη να την μοιραστω...και απορω πως πηγαζει τετοια ποσοτητα αγαπης κρινοντας τη ζωη μου ως τωρα ..απο παιδι το μονο που ελαβα πλην την αγαπη της καλης μου μανας ηταν η απογοητευση ξεκινωντας απο τον πατερα μου(αγνωστη λεξη) κ υστερα απο τα λιγα μεν αλλα μελη τις οικογενειας μου. οι φιλοι λιγοι κ σαν απο αλλο κοσμο, οι γυναικες να τις πω αλλου? να πω πολυ ρηχες? σαν να κοιτανε το δεντρο κ οχι το δασος απο πισω το τεραστιο κ μεγαλειωδες.η πιο καλη μου σχεση κρατησε 8 χρονια κ την λατρευα πιστεψτε με αληθινα. ισως ο πιο σημαντικος ανθρωπος που γνωρισα ωσ τωρα στη μικρη ζωη μου(ειμαι 39)ενα πρωι μου ειπε αντιο πριν 5 μηνες. ηθελε να κανει αλλα πραγματα λεει να γνωρισει τον κοσμο δεν ηθελε γαμο κ παιδια τωρα(11 χρονια μικροτερη μου)το σεβαστηκα.. της ευχηθηκα καλο ταξιδι...εσφιξα τα δοντια μου δαγκωσα τα χειλια μου κ εφυγα κυριος οπως μας αρμοζε... τωρα μονος ξανα κ φοβαμαι ναι φοβαμαι οι εποχες αλλαξανε και δεν ανοικω εδω.. δουλεια μονο πακετο κ απληρωτο για τοσο κοπο. γενηθηκα με στενωση αορτης με δυο εγχειρισεις ωσ τωρα κ τριτη που θα ακολουθησει σε μια πενταετια(μακαρι παραπανω)και ομως νοιωθω ΑΓΑΠΗ να δωσω να παρω να χαρω γαμωτω μου να νοιωσω να ζησω...οι αντρες δεν κλαινε λενε.. εγω κλαιω σαν μικρο παιδι κ δεν με νοιαζει τι λενε.. η ζωη ειναι τοσο μικρη χρονικα που μονο καποιες στιγμες μενουν ενδιαμεσα το ξερω καλα γιατι χαροπαλεψα μερικες φορες κ το καταλαβα καλα.εξομολογουμε οτι κουραστηκα κ δεν θελω αλλο.. εχω ομως οπως ειπα πριν ποσοτητες αγαπης που πρεπει να δωθουν κ ευχομαι κ παρακαλω τον θεο να με αφησει να την δωσω οσο υπαρχω ακομα οσο αναπνεω οσο χτυπαει η καρδια μου..... ΛΕΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ....