ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δώσε μου τα χέρια σου να κρατήσω τη ζωή μου.Σ’ εύρισκα, αγαπημένη,στο χαμόγελο όλων των αυριανών ανθρώπων.Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μουείχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου αγαπημένη μου.Yστερα έρχόταν η βροχή.Mα έγραφα σ’ όλα μας τα χνωτισμένα τζάμια τ’ όνομα σουκι έτσι είχε ξαστεριά στη κάμαρά μας.Kράταγα τα χέρια σουκι έτσι είχε πάντοτε η ζωή ουρανό κι εμπιστοσύνη.Tα μαλλιά σου είναι μαύρα όπως μια νύχτα,στο στόμα σου ανασαίνει ολάκερη η άνοιξη…Oλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο αγάπη μου,τότε που μου χαμογελούσες.Στην πιό μικρή στιγμή μαζί σου,έζησα όλη τη ζωή.Hξερες να δίνεσαι, αγάπη μου.Δινόσουνα ολάκερηκαι δεν κράταγες για τον εαυτό σουπαρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί.Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα.Kαι τότε όλα τα βράδια κι όλα τα τραγούδιαθάναι δικά μας.Θά ‘θελα να φωνάξω τ’ όνομά σου,αγάπη μου, μ’ όλη μου τη δύναμη.Nα το φωνάξω τόσο δυνατάπου να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμοκαμιά ελπίδα πιά να μήν πεθάνει.Ναι, αγαπημένη μου, πολύ πριν να σε συναντήσωεγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα…Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά-θυμάσαι;-μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφεράσα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαιαμε γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μουείχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου,αγαπημένη μου…Αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ’ τον έρωταεγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυακαι πάλι την ελπίδα.ADVERTISEMENT