ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τέσσερα χρόνια ειμαστε μαζί. Εκείνος μόνιμος στο πολεμικό ναυτικό, εγώ σχεδιάστρια. Πανέμορφος, πάνγλυκος, ήρεμος, με χιούμορ. Τα μάτια του να γυαλίζουν απο έρωτα οταν με κοιτάει. Το χαμόγελο του να με γεμίζει κάθε φορα.. Ατελείωτες ώρες στην αγκαλιά του με όση τρυφεροτητα έχει μέσα του.. Η γαλήνη του να γαληνεύει και μένα...Να κάνει σαν παιδί οταν με βλέπει.. Νάζια, γέλια, τρέλες... Ένας ερωτας σκέτος..Εγώ 26 αυτος 28.. Τέσσερα χρόνια, και απ τη πρώτη στιγμή χωρίς να ξέρει αν θα κρατουσε αυτη η σχέση τοσο, μου πε οτι το όνειρο του για την καριέρα του ως μόνιμος ήταν να μπει σε αυτο το σχολείο, να το περάσει και να γίνει ένας απ αυτους.. "Όνειρο...Δεν αξίζει να παλεύεις γιαυτό που αγαπάς μέχρι εκεί που φτάνουν οι δυνάμεις σου?" μου έλεγε..Τον τελευταιο χρόνο μείναμε σε απόσταση λόγω μετάθεσης. Συνεχίζει μέχρι και τώρα να είναι ο ίδιος ανθρωπος. Απ την αρχή της σχέσης μας με προετοίμαζε... Μου έλεγε οτι θα είναι δύσκολα και γιαυτόν και για μένα... Οτι δεν θα ειμαστε στην ιδια πόλη, οτι δεν θα είναι κοντά μου, οτι δεν θα χει όρεξη για τίποτα ίσως και οτι θα χε νευρα ή οτι θα είναι απομονωμένος... Επέμεινα λέγοντας οτι εντάξει δεν ειναι τόσο τραγικά και οτι θα το περάσουμε μαζι... Τον Γενάρη που πέρασε, ξεκινούσε η εκπαίδευση... Λίγες μερες πριν τον ειδα για να του ευχηθώ.. Ήταν ο πιο όμορφος άνθρωπος που είχα δει ποτέ μου... όχι σαν εμφάνιση μόνο, αλλά σαν καρδιά, σαν ψυχή, σαν αγάπη, σαν έρωτας.. Μου ζήτησε να χωρίσουμε, γιατί αν δεν έχουμε την επιθυμητή επικοινωνία θα ήταν εγωιστικό, να με δεσμεύει χωρίς να μπορεί να μου προσφέρει τα απαραίτητα μιας σχέσης.. Εκεί θυμήθηκα τα λόγια του και του τα υπενθύμισα "Δεν αξίζει να παλεύεις γιαυτό που αγαπάς μέχρι εκεί που φτάνουν οι δυνάμεις σου?" του λέω, συμπληρώνοντας σαν ευχή μια φράση που έλεγε ένας καλός φίλος απο ένα απόσπασμα του αγαπημένο Ν. Καζαντζάκη "φτάσε όπου δεν μπορείς".. Με πήρε αγκαλιά, με φίλησε μου πε οτι δεν θέλει να με χάσει. Και γω με τη σειρά μου του είπα οτι θα περιμένω μέχρι να τελειώσει αυτό το σχολείο. Είτε τα καταφέρει είτε όχι εγώ θα είμαι δίπλα του έστω και απο μακριά για να στηρίζω το κάθε βήμα του, με όποιο τρόπο μπορώ.. Και αυτό κάνω ως τώρα.Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα με τις παρελάσεις, με έπνιγε πραγματικά το δίκιο, γιατι μέσα στα σκατά υπάρχουν και άνθρωποι.. Και ένας απ αυτούς είναι ο δικός μου άνθρωπος... Η καρδιά μου όλη.. Που δεν σχετίζεται με κομματικούς φανατισμούς, που δεν στρίβει ούτε δεξιά ούτε αριστερά, που επέλεξε να πάρει ένα δύσκολο δρόμο με κάθε κόστος για τη ζωή του και τις ζωές αυτών που έχει κοντά του... Μην είστε τόσο σκληροί.. Υπάρχουν όμορφοι άνθρωποι ακόμα..Να προσέχεις, να εισαι δυνατός, να είσαι τυχερός, μην τα παρατάς για κανένα λόγο.Σ'αγαπάω μέχρι τον ουρανό και πίσω..