ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά, πείτε μου γνώμες γιατί θα τρελαθώ!Το λοιπόν.Τον γνώρισα πέρσι το καλοκαίρι στη δουλειά.Με το που τον είδα έγινε το κακό. Χημεία τρελή μεταξύ μας, γέλιο, γέλιο, γέλιο,συζητήσεις για τα πάντα, κι άλλο γέλιο, και κάτι αγκαλιές απ'αυτές που κουμπώνεις μέσα και δε θες να βγείς ποτέ. Με το που σχολούσαμε περίμενα να περάσουν οι ώρες να τον ξαναδώ το πρωί, αγουροξυπνημένο να μου χαμογελάει. Μέχρι τώρα δεν του είχα πεί τίποτα. Έρχεται μια ριμάδα μέρα που είχε ένα ατύχημα και δεν μπορούσε να έρθει στη δουλειά. Τρελάθηκα εκείνη τη μέρα μόλις το έμαθα, έβαλα κάτι κλάματα... Ήθελα να τον βρώ να τον αγκαλιάσω, να είμαι κοντά του, να τον προσέχω, να περνάω μαζί του κάθε στιγμή. Επειδή όμως δεν ήξερα τι νιώθει για μένα περιορίστηκα σε φιλικές επισκέψεις. Πέρασε ο καιρός, έλειπε γύρω στους δύο μήνες, γύρισε στη δουλειά η χαρά μου απερίγραπτη! Συνεχίσαμε έτσι φιλικά μέχρι που αποφασίζω να του πω πως τον έχω ερωτευτεί. Ξεκίνησε σαν πλάκα λεγοντάς του πως τον τελευταίο καιρό είμαι χάλια, δε μπορώ να φάω, να κοιμηθώ κτλ κτλ. Με ρωτούσε συνέχεια εκείνο το απόγευμα τι έχω. Μέχρι που δεν άντεξα και του το ξεφούρνισα. Δεν απάντησε τίποτα εκείνη τη στιγμή. Μετά απο λίγο μου λέει ένα "εγω δεν...δεν το βλέπω έτσι". Στεναχωρήθηκα ήθελα να ανοίξει η γή να με καταπιεί.Σχολάσαμε πήγα σπίτι πλάνταξα σα μωρό. Την επόμενη μέρα δε μπορούσα να τον κοιτάξω στα μάτια. Με τα πολλά μιλήσαμε λίγο και του είπα οτι δε μπορώ να συνεχίσω όπως ήμασταν πριν φιλαράκια κι έτσι..Του κακοφάνηκε. Του εξήγησα οτι νιώθω πάρα πολλά γι'αυτόν αλλά εφόσον δεν νιώθουμε τα ίδια ας μην το συνεχίσουμε έστω και φιλικά. Όχι να τσακωθούμε απλά να χωνέψω κι εγώ τη χυλόπιτα.Περνούσαν οι μέρες, εγώ κομμάτια κάθε μέρα στη δουλειά κι αυτός το ίδιο. Δε μου μίλησε ποτέ, μόνο μια μέρα που πήγα το πρωί ήρθε και με πήρε μια αγκαλιά και ένιωσα τόσο όμορφα. Μόνο αυτό όμως μετά συνεχίσαμε τα τυπικά "γειά, τι κάνεις; καλά." Μια μέρα με πιάνει και μου λεει ότι είμαι πάρα πολύ σημαντική για εκείνον, απο τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή του αλλά μόνο αυτό.Δε μου μίλησε παραπέρα. Με μπέρδεψε χειρότερα αυτή η φράση. Λίγο πριν τελειώσει η σεζόν στο ξενοδοχείο, και λίγο πριν γυρίσω Αθήνα του ζήτησα να βρεθούμε να μιλήσουμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Μου είπε θα σε πάρω εγώ να πάμε για καφέ. Ποτέ δεν έγινε. Γύρισα αθήνα, επικοινωνία ελάχιστη μεταξύ μας (γειά, τι κάνεις; καλά κτλ κτλ) μέχρι που αποφάσισα να τον διαγράψω απο κινητό και φου μπου, χωρίς να τσακωθούμε όμως. Δε μου έφταιγε σε τίποτα εξάλλου. Τον διαγράφω, περνάνε δύο μήνες και τον σκέφτομαι κάθε μέρα μέχρι που ένα βράδυ έρχεται ένα μνμ στο φου μπου απο εκείνον που με ρωτούσε γιατί τον διέγραψα, αν φταίει κάπου, οτι θέλει να είμαι καλά και συγνώμη αν με ενόχλησε. Του απάντησα πως δε μου φταίει κάπου και πως δεν είχα σοβαρό λόγο που τον διέγραψα! Είπαμε τα νέα μας μου είπε οτι του λείπω κ.α φιλικά πάντα!!!Απο τότε αναρωτιέμαι γιατί μου έστειλε; Τι θέλει απο μένα; Αφού του εξήγησα πως δε μπορώ να τον δώ φιλικά ξανά και να είμαστε χαι χουι!Προτιμώ να μη μιλάμε καθόλου απο το να περιμε΄νω κάτι που δε θα γίνει ποτέ. Τι θέλει; Θέλει κάποια να την κοροιδεύει που είναι ερωτευμένη μαζί του; Γιατί μου είπε τόσα ψέμματα; Όταν λες σε κάποιον οτι είναι σημαντικός για σενα το δείχνεις κιόλας, έστω και φιλικά! Με εχει μπερδέψει άπειρα αλλά ακόμα νοιάζομαι και τον αγαπάω.