8.3.2013 | 23:09
Αγαπητή μου συγκάτοικε...
καταράστηκα την κρίση που με οδήγησε σ'αυτή την συγκατοίκηση, που με έκανε να σφουγγαρίζω τον χυμένο καφέ από την χαλασμένη σου καφετιέρα, να μαζεύω τα πράγματά σου από το πάτωμα, να πλένω τις στοίβες από τα άπλυτα πιάτα μετά από τις φιλότιμες προσπάθειές σου να μαγειρέψεις...καταράστηκα τις μέρες που χαχάνιζες ενώ προσπαθούσα να διαβάσω, που ξεσήκωνες το σπίτι με τα νεύρα και τα ξεσπάσματά σου και που οι απογοητεύσεις αλλά και οι ενθουσιασμοί σου δεν με άφηναν στιγμή σε ησυχία...καταριέμαι,ΚΑΤΑΡΙΕΜΑΙ όμως περισσότερο την κρίση, που ενώ σε έκανε κομμάτι της ζωής μου, που ενώ έχεις γίνει ένα πια με τον καναπέ και έχω συνηθίσει πλέον το ποδήλατό σου στο χολ, σε στέλνει στα εξωτερικά "για μια καλύτερη τύχη" όπως λες.......ρεεε δεν είμαι καλά,έλα να μου φτιάξεις το κέφι με τη φάλτσα κιθάρα σου.....και υπόσχομαι θα πλύνω εγώ τα πιάτα!!