31.12.2012 | 17:09
Aγαπητό 2012 ,
Δεν σου κρύβω πως χαίρομαι που σε βλέπω να ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου. Θα προτιμούσα βέβαια να μην έπαιρνες μαζι σου δυο αγαπημένα συγγενικά πρόσωπα, την δουλειά μου , την σχέση μου , το αυτοκίνητο μου και τις τελευταιες ελπίδες μου για ένα καλύτερο αύριο. Αν ήμουν στη θέση σου τουλάχιστον αυτό το τελευταίο θα το άφηνα. Αλλά δεν είμαι -και πολύς λόγος όπως ξέρεις δεν μου πέφτει. Ξέρω , νομίζεις οτι σε μισώ - καταβάθος αυτό νομίζουν όλοι. Κάνεις λάθος όμως. Σου γράφω κυρίως για να σε ευχαριστήσω. Γιατί με ανάγκασες να αγγίξω τα όρια μου. Και να συνειδητοποιήσω οτι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν όρια. Σ'ευχαριστώ ακόμα γιατί μου έμαθες να ξεχωρίζω τους αληθινούς φίλους από τους ψεύτικους . Δυστυχώς οι πρώτοι αποδείχθηκαν πολύ λιγότεροι απ' οτι μέχρι πρότινος ήθελα να πιστεύω. Μπορεί να μην σε νοσταλγώ αλλά να το ξέρεις θα σε θυμάμαι για πάντα. Μαζί με τις μικρές στιγμές που μου χάρισες. Γιατί εν τέλει είναι εκείνες που καθορίζουν αυτό που είμαστε. Κι αυτό που θα γίνουμε. Καλό ταξίδι!