28.5.2017 | 09:34
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Αύριο θα πάω για πρώτη φορά σε ψυχολόγο. Τα τελευταία δύο χρόνια δεν ζω για μένα, με αποτέλεσμα να έχω αφεθεί. Υπήρχαν πολύ δύσκολες μέρες που το να ζω το έβρισκα περιττό. Είδα να κάνω πράγματα που δεν μου άρμοζαν. Στην πραγματικότητα, χρόνια ήθελα να πάω να δω τι πάει λάθος με μένα αλλά νόμιζα ότι θα τα καταφέρω μόνη μου - τα κατάφερνα πολύ καλά- όμως πλέον το κέντρο της ζωής μου είχε γίνει ένα άλλο άτομο τόσο πολύ που είχα χάσει την αυτονομία σου. Λάθος μου. Ελπίζω να τα καταφέρω, να μη ξαναλυγίσω. Είμαι τυχερή : έχω άτομα που με αγαπάνε και είναι έτοιμα μέχρι και να τσακωθούν και να τσαλακωθούν για μένα, άτομα που με στηρίζουν, άτομα που με ακούνε μέχρι αργά και κάνουμε όμορφες κουβέντες. Άτομα που με εκτιμούν και από τη δική μου μεριά τα βρίσκω αξιοθαύμαστα, δεν ξέρω γιατί αναλώθηκα τόσα χρόνια με κάποιον που δεν με εκτιμούσε και δεν με σεβόταν εντέλει. Επειδή δεν πίστευα ότι κανένας δεν θα με ερωτευτεί ποτέ; Επειδή κατά βάθος δεν μπορώ τις δεσμεύσεις; Έχασα κάποια χρόνια με υποτονική διάθεση για να καταλάβω ότι το να είναι κάποιος δύσκολος άνθρωπος μπορεί να σημαίνει απλά αδιαφορία. Ότι δεν είναι κακό να κοιτάω τι θέλω και τι έχω ανάγκη χωρίς να σημαίνει ότι είμαι εγωίστρια. Μου πήρε πολλά χρόνια και μια πολύ κλισέ ιστορία για να ξαναθυμηθώ ότι πρέπει να κοιτάξω τον εαυτό μου, να έχω φιλοδοξίες κι όχι να νταντεύω ένα άτομο γεμάτο ανασφάλειες. Αλλά ακόμη και τώρα γι' αυτόν μιλάω. Όμως σε λίγο καιρό πιστεύω ότι όλα αυτά θα είναι μια κακή ανάμνηση. Θα ξαναχωθώ στα βιβλία μου. Δεν θα φοβάμαι να μιλάω με τους άντρες μην τυχόν και είναι 'απιστία'. Δεν θα με νοιάζει αν κάποια τυχόν αρέσει ή όχι σε αυτόν. Δεν θα έχω να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Σήμερα θα έπρεπε να είμαι στεναχωρημένη και ίσως το βράδυ να νιώθω λυπημένη κι Λουί μου λείπει όμως αυτή τη στιγμή νιώθω ελεύθερη και δυνατή. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν. :) Ευχαριστώ για την εχεμύθεια ,xxx