ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα σου γράφω για να σου καταθέσω τον βαθύτερο προβληματισμό μου. Τόσα χρόνια σήμερα το κατάλαβα και έχω πάθει σοκ. Δεν ξέρω και πότε έγινε αυτό...Το πρόβλημα μου, δεν είναι η ασταθής κατάσταση της δουλειάς μου, δεν είναι ότι δεν έχω κάνει ούτε μια σχέση στην ζωή μου, ούτε ότι κάνω σπάνια σεξ.Το πρόβλημα μου, δεν είναι ότι δεν έχω τελειώσει το πτυχίο μου ή που χάθηκα με τους πιο πολλούς μου φίλους.Ούτε ότι δεν μιλάω με τους γονείς μου. Το πρόβλημα είναι ότι νιώθω πως δεν αποφάσισα ούτε ένα από αυτά. Όλα έγιναν στον αυτόματο πιλότο. Και τα καλά ακόμα, είναι λες και εγώ, ήμουν σε μια γωνία και με παρακολουθούσα. Δεν φαντάζομαι πως θα είναι αύριο η μέρα μου ας πούμε.Θα ξυπνήσω, με κέφι ή χωρίς, ποιος ξέρει. Δεν παίζει ρόλο.Όπως και να ξυπνήσω,όσο δεν κοιμάμαι δηλαδή, σαν να κοιμάμαι είναι... απλά ότι έρθει, όπως έρθει. Δεν ψάχνω ποτέ γύρω μου να βρω κάτι που θέλω. Δεν ζητάω τίποτα. Δεν επιθυμώ τίποτα. Δεν ζω τίποτα. Και ότι ζω, δεν το νιώθω, δεν το χω ψάξει, δεν το έχω λαχταρίσει.Αγαπητό μου Lifoλόγιο. Αν εξαιρέσεις μια (αόριστη και αυτή) κάποια πίεση...μεγάλη η πουτάνα...Έχω ξεχάσει να αισθάνομαι και δεν ξέρω τι κάνω. Ξέρεις τίποτα;