ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία 2-3 χρόνια έρχεται στο όνειρό μου...Είναι ένα όνειρο, αλλά για κάποιο λόγο είναι τόσο ζωντανό και αληθινό. Εκείνη στέκεται μπροστά μου, με κοιτάει στα μάτια, αλλά δεν μου μιλάει. Ότι έχει να μου πει, μου το λέει με τα μάτια της, αλλά και με της πράξεις της.......Μου χαμογελάει, με πλησιάζει και με αγκαλιάζει. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλετε στο γεγονός ότι ονειρεύομαι αλλά όταν με αγκαλιάζει, αισθάνομαι μια αίσθηση, λες και με αγκαλιάζει ένας άγγελος από τον ουρανό. Την αγκαλιάζω κι εγώ και δεν θέλω να την αφήσω, λες και προσπαθώ να μας κάνω να γίνουμε ένα. Μετά με κοιτάει πάλι στα μάτια, μου πιάνει τα χέρια, περνάει τα δάχτυλά της ανάμεσα από τα δικά μου, κολλάει το κορμί της πάνω μου, και με φιλάει. Εκείνη τη στιγμή νιώθω κάτι που είναι τόσο δυνατό, και δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Πιστεύω πως είναι ότι πιο όμορφο έχω νιώσει στη ζωή μου. Μετά μένει να με κοιτάζει πάλι στα μάτια χωρίς να μιλάει. Ο τρόπος που με κοιτάει, είναι σαν να μου λέει '' Είσαι ότι πιο ωραίο είχα στη ζωή μου''. Τα μαλλιά της είναι σκούρα, το πρόσωπό της φωτεινό, και τα μάτια της αστραφτερά. Μου θυμίζει τον νυχτερινό ουρανό που είναι σκοτεινός, με τη σελήνη μέσα του να φωτίζει, και τα αστέρια να αστράφτουν και να λαμποκοπούν . Μετά, αφού με κοιτάξει για λίγο ακόμα, φεύγει απότομα. Εγώ ξυπνάω ιδρωμένος, και τρέμω ολόκληρος. Για μερικά δευτερόλεπτα πιστεύω ότι είναι αληθινή, αλλά μετά καταλαβαίνω πως απλά ήταν ένα ακόμα όνειρο. Έχω κάτσει πολλές φορές να σκεφτώ για πιο λόγο βλέπω ένα τέτοιο όνειρο και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο εγκέφαλος μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Πιστεύω πως επειδή για κάποιον ανεξήγητο λόγο βιώνω έντονα στη ζωή μου τη μοναξιά, ο εγκέφαλος δημιούργησε αυτό το όνειρο για να μπορέσω να ζήσω έστω και μέσω ονείρου, κάποιες καταστάσεις, και κάποια συναισθήματα που δεν ζω στη πραγματικότητα, και προφανώς τα έχω ανάγκη. Πολλές φορές πάντος έχω ονειρευτεί πράγματα που μου έχουν βγει στη πραγματικότητα. Τώρα με αυτό, ποιος ξέρει....Ίσως και να γίνει.