ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το γράφω εδώ, γιατί δε μπορώ να το πώ πουθενά αλλου, και καταλαβαίνω ότι όλοι περνάμε μια απ΄τα ίδια:το άγχος με έχει εξουθενωσει.Βρίσκομαι Αγγλια, κανω μια αδιάφορη και βαρετη δουλειά ως πωλητρια, κι εκεί ακόμα με πιάνει τρεμουλο από τη νευρικότητα!Τα λεφτά βγάζουν και δε βγαζουν το μηνα, τρωω μόνο ρύζι και για κουλτούρα μονο ό,τι είναι τζαμπέ, κανένα μουσείο ή δημόσια γκαλερί. Ουτε για μια παράσταση δεν μπορώ να πάω! ένα μαθημα χορου που μου έχει λειψει, κατι! Παράλληλα κανω παντου αιήσεις για δουλειά, για πρακτικές, για εδώ για παντου, τρωω συνέχεια απόρριψη.Και δεν μπορώ να μιλήσω σε κανέναν, ουτε εδω, ούτε στην Ελλάδα, εχουν όλοι τις ζωές τους και τους επιβαρυνω...Νιωθω ότι αυτη η ένταση γινεται παθολογικη πλεον, εχω ορμονικά, διροφικές διαταραχές, δεν μπορώ να ελεγξω τον εαυτό μου.Το Λονδινο ειναι υπέροχο αυτη την εποχή, ο καιρός ειναι ζεστός, εχει λιακάδες, νυχτώνει αργα (ναι ναι! καμμία σχεση με την αναμενόμενη αγγλικη μουντάδα, αυτες οι μερες είναι θαυμάσιες!), οι άνθρωποι ευγενικοι.Και δεν μπορώ να ηρεμήσω!Δεν μπορώ να απολαυσω τίποτα! Ταχυκαρδίες και κρισεις πανικού...(Ευχαριστω αν κάνατε το κόπο και το διαβασατε, είναι ασήμαντα αυτα όλα)