ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μία φίλη μου μιλούσε με έναν τύπο από το εξωτερικό. Για τους παρακάτω ευνόητους λόγους δεν θα αναφέρω χώρα. Τον γνώρισε από κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης και έγιναν φίλοι στο φέισμπουκ. Μιλούσαν πολύ καιρό πάνω από ένα χρόνο, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Κάποια μέρα της έστειλε ένα μήνυμα και της είπε ότι έκλεισε εισιτήριο για Ελλάδα για αυτές τις μέρες. Η φίλη μου του απάντησα αλλά επειδή τις τελευταίες μέρες είχε κάτι δικά της προβλήματα δεν επικοινώνησε πολύ μαζί του αλλά ούτε και ο ίδιος. Στην αρχή η φίλη μου παραξενεύτηκε που δεν είχε στείλει καθόλου ειδικά τώρα τις τελευταίες μέρες πριν επισκεφτεί τη χώρα μας. Άρχισε να ανησυχεί ότι κάτι έπαθε κτλ. Εγώ της έλεγα ότι μπορεί και να την κορόιδεψε αλλά και πάλι σου λέει αν έκανε κάτι τέτοιο ας στείλει ένα μήνυμα ότι τελικά δεν έρχεται ή οτιδήποτε άλλο. Ήταν περίεργο επειδή πλησίαζαν οι μέρες. Η φίλη μου ήταν σαν τον ξέρει, ότι δεν συνηθίζει να τα κάνει αυτά. Του έστειλε μηνύματα και δεν έχει απαντήσει. Δεν έχει επικοινωνήσει μαζί της εδώ και 5 μέρες. Θα μου πείτε σιγά, δεν έγινε κάτι και ούτε χρειάζεται να ανησυχούμε. Έλα όμως που κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει. Έτσι η φίλη μου μπήκε στο προφίλ του να δει αν έχει ανεβάσει τίποτα. Και τι βλέπει; Πόσταραν μία φωτογραφία με το πρόσωπο του και ένα μήνυμα. Με το google translate καταλάβαμε ότι ο άνθρωπος αυτός αγνοείται εδώ και 5 μέρες. Παθαίνουμε σοκ. Εχουν γίνει εκατοντάδες κοινοποιήσεις με τη φωτο του σε πολλά groups και τον αναζητεί και η αστυνομία. Από τα σχόλια καταλάβαμε ότι δεν έχει έρθει Ελλάδα, οι αποσκευες του είναι σε κάποιο ξενοδοχείο που έμενε και το αυτοκίνητο του δεν έχει μετακινηθεί από τότε, ενώ το κινητό του είναι κλειστό. Είναι φυσιολογικό να νιώθουμε και εγώ και η φίλη μου στεναχωρημένες με αυτό το συμβάν; Η φίλη μου έτοιμη να κλάψει. Είναι λες και τον ξέρουμε, σαν δικός μας άνθρωπος και ανησυχούμε και εμείς παράλληλα και παρακολουθούμε την εξέλιξη. (μην κάνετε κοινοποίηση)