16.12.2014 | 16:45
Το αγόρι μου...
όταν θέλει γίνεται τόσο γλυκό, που νιώθω η πιο τυχερή γυναίκα στον κόσμο...Όμως ξεχνάει να με πάρει τηλέφωνο πολλές φορές για μέρες κι εγώ στεναχωριέμαι. Δε θέλω να γίνομαι φορτική (όπως και γίνομαι μερικές φορές) αλλά μου λείπει τόσο πολύ, γιατί μας χωρίζει και απόσταση...Αν ήμασταν κοντά, όλα θα ήταν αλλιώς... τα βράδια θα κοιμόμασταν αγκαλιά κι έτσι τα πρωινά δε θα μου έλειπε... Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει, επειδή ζούμε σε διαφορετικές πόλεις...κι έτσι πρέπει να βρεθεί ένας άλλος τρόπος να καλυφθεί η απόσταση. Ακούς Βασίλη; Πάρε και κάνα τηλέφωνο!
