28.10.2014 | 18:38
Το αγόρι μου θέλει
να μαθαίνει τα πάντα για μένα. Δεν ξέρω αν είναι από αγάπη ή από ανασφάλεια μήπως κάνω κάτι πίσω από την πλάτη του ή αν είναι τελικά επίδειξη δύναμης. Από πολύ νωρίς ήθελε να συγκατοικήσουμε και μαλώναμε πάρα πολύ καιρό γι' αυτό. Εγώ ήθελα το χώρο μου κι επίσης είμαι λίγο τεμπέλα, αφήνω το σπίτι ακατάστατο, κυκλοφορώ μες στο σπίτι με φόρμες, αφήνω τα μαλλιά μου άλουστα, περνάω ώρες χαζεύοντας την τηλεόραση, δε βγαίνω τα Σάββατα και γενικά θέλω να νιώθω μέσα στο σπίτι μου άνετα. Δεν μπορώ να είμαι κάθε μέρα προσεγμένη αλλά ούτε θέλω να με βλέπει συνέχεια τόσο απεριποίητη. Καταπιέζομαι. Βέβαια, είμαστε μαζί πολύ καιρό και με έχει δει στα χειρότερά μου και δε δείχνει να έχει ξενερώσει. Οπότε κι εγώ αποφάσισα, αν νιώθει καλύτερα έτσι, να του πω ότι μπορούμε να μείνουμε μαζί. Μπορείς να έρχεσαι όποτε θες, αγάπη μου, και δεν πρόκειται να σε διώξω ξανά πάνω στο θυμό μου, γιατί θέλω να είμαστε μαζί συνέχεια και σε όλα. Θέλω να σου λέω όλα τα προβλήματά μου και να ψάχνουμε μια λύση μαζί, αρκεί να ξέρω πως δε θα κάνεις τίποτα πίσω από την πλάτη μου και πως μπορώ να σε εμπιστεύομαι. Θέλω να τα μαθαίνεις όλα από μένα και όχι πριν από μένα ή από αλλού. Κι έχω πολλά που με απασχολούν. Θα μπορούσα να δεχτώ πιο εύκολα τη βοήθεια και το ενδιαφέρον σου, αν σου ήμουν κι εγώ χρήσιμη σε κάτι, αν συζητούσες πιο ανοιχτά μαζί μου αυτά που σε απασχολούν. Πώς να σε αφήσω να μπεις στη ζωή μου και στην οικογένειά μου, όταν μένεις τόσο απόμακρος, όταν με κάνεις να νιώθω ξένη;