ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θα στο πω ποτε... πως αυτο που σου ειπα για το οτι εισαι ιδια και απαραλαχτη...το ελεγα για το ομορφο χαμογελο σου... Την λαμψη στα ματια σου... Την φωνουλα σου...Το γελιο σου... Αυτο ειναι που μου λειπει πιο πολυ αυτο που σε εβαζα κατω και σε πεθαινα στο γαργαλημα επειδη σου ελεγα κρυαδες και εσυ γελαγες και προσπαθουσες να το κρυψεις και εγω σε ρωταγα γιατι γελας και μου ελεγες δεν γελαω και μετα εγω σε επιανα και σε γαργαλαγα και το ηξερες... Και το ηξερα απο την πρωτη στιγμη... Καπως ετσι ηρθε και το πρωτο μας πεταχτο τυχαια εκει που σε κραταγα κατω ο αλλος ο χαζος απο πισω μου με εσπρωξε με δυναμη( λες και ηθελε να πεσω πανω σου να σε χτυπησω να ξενερωσεις να βλεπεις το επαιζε φιλαρακι και ηταν ο ανθρωπος που μαλλον φταιει και για τον χωρισμο μας) .. ομως φοβομουν την απόρριψη για καποιο λογο...μεχρι που ειχε περασει ο καιρος και εκει που καθομασταν ενα βραδυ μονοι μας εγινε το πρωτο μας φιλι γεματο παθος ακομα θυμαμαι πως λιγο πριν γινει το ειχα παρει αποφαση πως θα σου μιλησω πως θα σε φιλησω και μεχρι να γυρισω το κεφαλι μου σε βλεπω σχεδον κολλητα μου και απλα εκει φιλιθηκαμε στο στομα κανωντας και οι δυο κινηση για αυτο το φιλι ενα φιλι που ξεχειλιζε απο παθος το θυμασαι; εγω δεν μπορω να το ξεχασω