ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 28 χρονών και... δυστυχώς πολύ πρόσφατα single, έμεινα με το laptop στο χέρι. Να γράψω καμιά εξομομολόγηση κι εγώ γιατί άντε, πολύ κάθισα. Λοιπόν, το πράγμα έτυχε ως έχει. Πριν από κανένα δίμηνο με προσκαλεί μια φίλη μου να βγούμε και φέρνει και μια παρέα μαζί της. Μου λέει ότι θα έχει έναν που θέλει να μου γνωρίσει. Μου λέει "παιδί μάλαμα, είναι μόνος και πιστεύω ότι είσαι το στυλ που ψάχνει." Για να μη σας μπερδεύω με ανωνυμίες και αρχικά γράμματα, ας πούμε τον... επίδοξο γαμπρό (και τώρα πλέον πρώην μου) "Γιώργο" (που όντως ποτέ δεν τραγουδούσε γιατί, λέει, ήταν παράφωνος, αλλά νταξ, άσχετο). Δεν είχα προσδοκίες, ειλικρινά, αλλά μόλις βρεθήκαμε όλοι μαζί, με το Γιώργο κολλήσαμε καλά. Χιούμορ, γέλιο, ανακαλύψαμε τυχαία πολλά κοινά. Στην παρέα ήταν και μια κοπέλα συνομήλική μου. Ας της δώσουμε το ψευδώνυμο "Λίνα". Η Λίνα λοιπόν, συμπαθής σ' εμένα και με συμπάθησε και εκείνη. Έτυχε να αναφέρει ότι εδώ και 4 χρόνια είναι σε σχέση. Όλα καλά, πέρασα ωραία γιατί όντως με όλη την παρέα ταιριάξαμε και, επί την ευκαιρία, είδα και τη φίλη μου που καιρό είχα να δω. ΟΚ, έτσι όπως φεύγαμε και αποχειρετιόμασταν με την παρέα, ο Γιώργος μου πρότεινε να με πάει στη στάση λεωφορείου και εκεί τα είπαμε λίγο ακόμα και ανταλλάξαμε Facebook. Σχεδόν αμέσως μου πρότεινε να βγούμε οι δυο μας. Μετά από δύο ραντεβού καταλήξαμε μαζί. Υπέροχη σχέση. Εν τω μεταξύ, στο πρώτο ραντεβού, που μιλήσαμε για τα προσωπικά μας, μου ανέφερε ο Γιώργος ότι με τη Λίνα ήταν ζευγάρι κάποτε για καιρό (ήταν μαζί από τα 19 τους μέχρι τα 24), αλλά χώρισαν πολιτισμένα, δηλαδή χωρίς δράματα και υστερίες, γι' αυτό και βρίσκονται σε κοινές παρέες ή σαν φίλοι πια. Και όντως, η Λίνα είχε τη δική της ζωή, στην τελική τόσος καιρός είχε περάσει, και ήταν ήδη 4 χρόνια σε σχέση. Εν τω μεταξύ, η Λίνα με είχε κάνει follow στο Insta σχεδόν αμέσως μετά τη γνωριμία μας. Εκεί μπορούσα να δω ένα σωρό φωτογραφίες με τη σχέση της, φαίνονταν μια χαρά ευτυχισμένοι, ταξίδια μαζί κτλ. (Με το Γιώργο ούτε μία φωτό, ενώ ο Γιώργος δεν είναι των social γενικά.) ΟΚ, να σας πω την αλήθεια, προσωπικά δεν κρατώ επαφές με τους πρώην μου, γι' αυτό αρχικά με παραξένεψε. Αλλά εγώ δεν έτυχε κιόλας να είμαι σε μια τόσο μακροχρόνια σχέση, ενω η Λίνα και ο Γιώργος έμεναν και μαζί σε κάποια φάση στα 5 χρόνια σχέσης τους. Το θέμα είναι ότι με το Γιώργο όντως ταιριάζαμε και, δεν μπορώ να σας το εξηγήσω, αλλά ένιωθα μια εσωτερική ηρεμία. Ένιωθα μεν ερωτευμένη πολύ μαζί του, αλλά χωρίς το εσωτερικό αυτό στρεσσάρισμα που συνήθως νιώθουμε όταν υπάρχει λίγο το άγχος ν' αρέσεις στον άλλον, να έρθεις στο ίδιο μήκος κύματος μαζί του... Κυλούσαν όλα ομαλά, όλα ήταν απλά και κατανοητά μεταξύ μας. Ακόμα και σεξουαλικά ταιριάζαμε λες και είχαμε φτιαχτεί ο ένας για τον άλλον. Ένιωθα άνετα μαζί του και ήταν αμοιβαίο, τουλάχιστον τα ίδια μου δήλωνε και εκείνος. Βρισκόμασταν στην κοινή παρέα που ήμαστε αρχικά, κανα-δυο φορές ήταν και ο δεσμός της Λίνας παρών, από μεριάς μας καμία αμηχανία, τίποτα. Ε λοιπόν... πριν από καμιά βδομάδα ο Γιώργος μού είπε ότι η Λίνα θα ήθελε να τον δει γιατί έτυχε ένα πρόβλημα. Και μου πρότεινε ο Γιώργος να πάμε και μαζί κιόλας. Εγώ ειλικρινά δεν ένιωθα άνετα γιατί δεν με κάλεσε η ίδια η Λίνα, και υποψιάστηκα κάποιο οικογενειακό πρόβλημα, κάτι που η Λίνα θα ένιωθε πιο άνετα να συζητήσει μόνη με το Γιώργο (που ξέρει όλη την οικογένειά της) παρά με παρουσία τρίτου. Αθώο μου κορίτσι (εγώ η ίδια). Βρέθηκαν, πέρασαν ώρες και μετά ο Γιώργος μού έστειλε μήνυμα ότι πρέπει εγώ μαζί του να βρεθούμε οπωσδήποτε για καφέ. Βρεθήκαμε το επόμενο πρωί. Έδειχνε λίγο χαμένος και τον ενθάρρυνα να είναι απλώς ειλικρινής. Η Λίνα του εξομολογήθηκε ότι εδώ και καιρό δεν ήταν πολύ καλά με την τετραετή σχέση της και από κι από εκεί του πρότεινε μήπως να ξαναδοκίμαζαν οι δυο τους. Στην τελική, γνωρίζονται καιρό οι οικογένειές τους (που τους έβλεπαν σαν τέλειο ζευγάρι), κατά κάποιον τρόπο μεγάλωσαν μαζί, έμειναν και μαζί. Η σχέση τους έληξε γιατί τότε δεν ήθελαν τα ίδια πράγματα, ενώ τώρα, που έχουν ηρεμήσει και οι δύο, ίσως να ήταν καλή ιδέα... Δεν ήθελα και πολλή κουβέντα. Και μόνο που έπεσε τέτοια συζήτηση και ο Γιώργος το σκεφτόταν, για μένα ήταν αρκετό να του πω ότι εντάξει, ας το αφήσουμε οι δυο μας. Όσο κι αν πόνεσε. Όσο κι αν δεν κατάλαβα κατά βάθος γιατί, εφόσον ήμαστε καλά μαζί, γιατί να μην επενδύσει (έστω και με μικρό ρίσκο) σε κάτι νέο για να χτίσουμε μια σοβαρή σχέση, αντί να γυρίσει σε κάτι παλιό και γνώριμο. Εδώ και πέντε μέρες δεν είμαι καλά. Ζήτησα από το Γιώργο να διακόψουμε εντελώς επικοινωνία μέχρι να το χωνέψω. (Σταμάτησα και τα social γιατί δεν θ' αντέξω να βλέπω μία Λίνα πανευτυχή δίπλα στον πανευτυχή Γιώργο, όταν πριν από λίγο καιρό ήμουν ακριβώς στη θέση της...) Μετά αμφιβάλλω, φυσικά, αν θα είμαστε οι δυο μας φίλοι, εκτός αν γνωρίσω πια νέο έρωτα και δε θα με νοιάζει. Δεν βιάζομαι βέβαια, θέλω να μείνω μόνη τώρα. Κι όμως, την πρώτη μέρα ήμουν πιο χάλια απ' ότι την πέμπτη, οπότε ο χρόνος σιγά-σιγά θα κάνει τη δουλειά του, είμαι σίγουρη! Μακάρι και σε πέντε μέρες από τώρα να διαβάζω αυτή την εξομολόγηση και να μη μου ανεβαίνουν δάκρυα στα μάτια ούτε να με πιάνει το εσωτερικό παράπονο που μου κάνει κόμπο στο λαιμό. Να θέλω να κλάψω γράφοντας αλλά να κάνω τον εαυτό μου να γελάει για να μην παραφορτώνω την εξομολόγηση με συναισθηματισμούς. Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά έπρεπε κάπου να τα πω γιατί τώρα δεν είναι καν καλή περίοδος να βλέπω φίλους και παρέες έτσι όπως είμαι. Εύχομαι του Γιώργου να είναι καλά και μακάρι και εγώ να βρω τον άνθρωπό μου όταν θα τον έχω ξεπεράσει.