ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθώ να σε καταλάβω...Με αγαπάς, με θες, σου λείπω, κρατιέσαι μη κλάψεις όταν με βλέπεις επειδή ζοριστηκες να χωρίσουμε αλλά εσύ το πρότεινες ομως. Δεν καταλαβαινω. Τι εννοείς αγαπάς τελικά οταν και εσυ ζοριζεσαι αλλά κι εγώ κοντεύω να πεθάνω... από την αγάπη σου μας το έκανες αυτό? Στο λέω ότι αν νιώθεις στα αλήθεια έστω και τα μισά που μου έχεις πει ότι νιώθεις, ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΗ! ΕΚΦΡΑΣΟΥ! Αν με σκέφτεσαι ή θες να με δεις τότε στείλε μου όπως σου στέλνω εγώ. Σε φαντάζομαι μόνη στο καινούργιο σου σπίτι να περνάς καραντίνα και να απολαμβάνεις μοναξιά, κάτι πρωτόγνωρο για σένα. Που θα πάει όμως, δεν θα νιώσεις όπως ένιωσα? Δεν θα τη χορτάσεις τη μοναξιά? Θα στείλεις άραγε ένα μήνυμα τότε ή θα πεισμώσεις και θα σπουπίσεις τα δάκρυα καταπίνοντας τις μύξες σου? Εγώ δεν ξαναστέλνω. Στη τελευταία μας συνάντηση σου πέταξα το μπαλάκι να με πάρεις τηλέφωνο και πάει ηδη μηνας. Στο λέω και τώρα και είμαι σίγουρος ότι θα το διαβάσεις. Αν θάψεις τα συναισθήματα σου τώρα δεν θα τα ξαναβρείς ούτε αυτά ούτε εμένα και θα νιώθεις πάντα αυτό το απαίσιο πνίξιμο. Όπως και να αποφασίσεις, εύχομαι να είσαι καλά και ευτυχισμένη.