ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήγα να πάρω την κολλητή μου με το αυτοκίνητο από άλλη πόλη όπου είχε ραντεβού με έναν άντρα που είναι επίσης μόνος και ψάχνει γυναίκα. Και οι δυο γύρω στα σαράντα. Πρώτη συνάντηση, η φίλη μου έχει πέντε χρόνια να βγει με κάποιον. Για αυτό πήγα να την πάρω, να μου πει τα καθέκαστα. Φτάνω που λέτε, παρκάρω ακριβώς απέναντι από την καφετέρια όπου καθόταν. Της στέλνω μήνυμα: "ήρθα, είμαι απέξω". Σε λίγο τους βλέπω να έρχονται μαζί προς το μέρος μου. Βγαίνω να χαιρετίσω, αλλά αυτός πήγε από την άλλη μεριά για να ανοίξει την πόρτα στην φίλη μου. Μπαίνω ξανά. Αυτός κάτι της έλεγε χαμηλόφωνα και αυτή να κοκκινίζει (!!!). "Ξεκινάμε;", είπα, για να ξεκολλήσει και αυτός από το παράθυρο. "Ναι ναι", λέει η φίλη μου, και αυτός κάνει επιτέλους ένα βήμα πίσω. Βάζω μπρος, απομακρυνόμαστε "λέγε ρε" της λέω, "μην με σκας". Γυρίζει και μου χαμογελάει. "Ωχ!", είπα, "ε, μα δεν μπορεί να τρελάθηκες τόσο γρήγορα;;;". Χτυπάει το κινητό της. Διαβάζει το μήνυμα. "Πήγαινέ με πίσω", μου λέει. "Πως είπατε κυρία μου;", της λέω."ΠΗΓΑΙΝΕ ΠΙΣΩ!!!", μου λέει. Τι να κάνω, παίρνω στροφή και γυρίζω.Αυτός περίμενε στο ίδιο σημείο. Βγαίνει η φίλη μου, την αρπάζει και φεύγουν. Δεν ήξερα, να μείνω ή να φύγω. Δεν μου εμπιστεύτηκε τα σχέδια της για το άμεσο μέλλον. Της στέλνω μήνυμα: "ωραία μου κυρία τολμώ να σας απευθύνω τον λόγο παρά την απροθυμία σας να μοιραστείτε μαζί μου τις βαθύτερες σκέψεις σας. ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, Η ΝΑ ΦΥΓΩ;;;"Μετά από καμιά ώρα και αφού γνώρισα κάθε σοκάκι αυτής της πόλης, έρχεται μήνυμα: "Μπορείς να φύγεις".Και λίγες ώρες αργότερα: "ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ".Συγκινήθηκα ρε γαμώτο.