4.9.2012 | 01:50
Αχαριστία!
Ήμουν εκεί ΠΑΝΤΑ όποτε με χρειαζόσουν, σε στήριζα έστω & από μακριά, σε άκουγα για ώρες να λες τα παράπονά σου, τις ανησυχίες σου, τις φοβίες σου, τα άγχη σου, προσπαθούσα να σε κάνω να νιώθεις καλύτερα & το κατάφερνα όπως μου έλεγες πάντα αφού με ευχαριστούσες που ήμουν εκεί & σε άκουγα.Ναι ρε.Ήμουν εκεί όταν κανείς άλλος δεν ήταν για σένα!Όταν οι "φίλες" σου σε είχαν εντελώς χεσμένη & δεν ήξεραν καν τι περνάς!Τώρα νιώθω τόση οργή όχι γιατί περίμενα ευχαριστώ αλλά γιατί δεν περίμενα την αχαριστία!Όταν μπορούσαμε να μιλάμε πλέον στο τηλέφωνο δε σήκωσες το κουλό σου ούτε μια φορά να με πάρεις!Όποτε σε έπαιρνα δε σε έβρισκα & άκουγα μόνο δικαιολογίες!Όταν θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε συνέχεια πλέον πάλι άκουγα μόνο γελοίες δικαιολογίες!Και στο είπα:"με στεναχωρεί αυτό που γίνεται".Και ποια η συνέχεια?Πάλι δικαιολογίες(πιο γελοίες αυτή τη φορά)& ακόμη χειρότερη "απουσία".Λυπάμαι που θα μείνεις μόνη σου ξανά, χωρίς τις "φίλες" σου, χωρίς κανέναν & θα αγχώνεσαι & θα φοβάσαι & θα κλαις αλλά από επιλογή δε θα έχεις κανέναν να τα μοιραστείς.Γιατί αυτό πληρώνουμε όλοι στη ζωή:τις λάθος επιλογές!Δε χάθηκα εγώ γλυκιά μου, εσύ με έχασες!Φέρθηκες με απέραντη αχαριστία στη μοναδική φίλη που σου στάθηκε πραγματικά!Καλή ζωή!Η "πατερίτσα" σου...