ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγήκαμε χθες με τον φίλο μου ειμαστε περιπου 6 μηνες μαζί αλλα το τελευταιο καιρό συνεχώς βρίσκει δικαιολογιες ότι δεν μπορεί να βρεθούμε και οτι νιώθει τρομερή πίεση..μου ανακοίνωσε οτι δεν μπορω να γινω αυτος που θελω εγω οτι δηλαδη εχω την απαιτηση να επικοινωνει μαζι μου ενω πραγματικα τρεχει και δεν φτανει.μου λεει οτι τον εξαντλησα και οτι ειμαι απο πανω του και δεν μπορει να παρει ανασα..η αλήθεια νιώθω και εγω οτι τον πιεζω και ειμαι πολυ δοτικη δειχνω τα συναισθήματα μου με τη πρωτη ευκαιρια .μου ειπε αν θελω να τον δεχτω ετσι οπως ειναι εχει Καλώς αλλιώς δεν μπορεί να κάνει κάτι..μου ειπε πως οτι ειχε να δωσει το εδωσε και δεν μπορουσε να απαντήσει αν με αγαπαει και αν θελουμε να ξεχασουμε το παρελθον και να προχωρησουμε...νιωθω να τον θελω πολυ δεν μπορω να τον χασω απο τη ζωή μου...απλα αξιζω πολλα σαν ανθρωπος δεν είμαι σκατοψυχη δεν ειμαι καμια εξώλης και προώλης...Μόνο αγαπη του εδειξα και αυτος δεν με αγαπησε ποτε του!!! Δεν εδειξα ευαισθησια ουτε εκλαψα μπροστα του..παραξενευτηκε..γελαγα με τη ψυχη μου σε οτι κουβεντα εκανα με τον αδελφο του που ηρθε πιο μετα στη παρεα μας...Ίσως αν τον αφήσω λιγο ελευθερο, ξεκολλησω λιγο το μυαλο μου απο αυτον και δω τα πράγματα διαφορετικα να καταλαβει τι χανει??....Νιώθω εντελώς χαμένη.....απλά αισθανομαι να αιωρούμαι..να μην μπορω να κανω κατι...πως σώζεται μια σχεση σας παρακαλω πείτε μου τη γνωμη σας.