ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τρομερά άσχημα για τον εαυτό μου.Τρομερά ασχημα για τις επιλογές που έχω κάνει που με έφεραν εδώ σήμερα, στο κατώφλι των 27 μου.. Να είμαι μόνος, ολομόναχος... Δίχως παρέες και σύντροφο εδώ και χρόνια... Και, για πολλά χρόνια δεν με ένοιαζε... Ήμουν σε περίεργη φάση... Όμως σιγά σιγά άρχισα να ξυπνάω. Να καταλαβαινω ότι αυτό δεν είναι ζωή... Και πλέον να επιθυμώ και τις παρέες και κάποια σύντροφο και πολλά άλλα... Το θέμα είναι ότι η ζημιά πλέον έχει γίνει... Και δεν μπορεί να αναιρειθεί...Έχω φτάσει σε σημείο να καταλαβαίνω την κατάντια μου με κάθε ευκαιρία.. Και αυτό με σκοτώνει.. Δεν μπορώ να βρω την ψυχική μου ηρεμία, πως να συμβεί αυτό άλλωστε; Όταν δεν έχω κάτι για το οποίο να αισθάνομαι περήφανος, κάτι να με κράτα ακέραιο... (Λένε διάφοροι τριγύρω μου ότι είμαι πολύ καλός χαρακτήρας... Και λοιπόν; Σε τι με ωφέλησε αυτό; Απλά δεν γίνομαι αντιπαθής στους άλλους... Σιγά το πράγμα. Να το βράσω... Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι καλύτερα να ήμουν καραγκιοζακος, μπορεί να αποτελούσα βάρος στην κοινωνία αλλά τουλάχιστον θα είχα παρέες, θα είχα σύντροφο και δεν θα ήμουν ανύπαρκτος... Τραγικό...)Πρόσφατα μιλούσα με κάποια παιδιά, με τα μοναδικά που έχω κάποιες λίγες επαφές λόγω μιας κοινής πρόσφατες δραστηριότητας μας, για τα θέματα τον σχέσεων... Και αισθάνθηκα τρομερά ασχημα, γιατί δεν είχα κάτι να προφέρω στη συζήτηση. Δεν έχω ζήσει τίποτα, πως να έχω... Και αναγκαστικά είτε έλεγα (μικρά) ψέματα, είτε δεν μιλούσα πολύ για την υποτιθέμενη προσωπική μου ζωή είτε μιλούσα με γενικόλογα... Και μπορεί στη συζήτηση να μη φάνηκε, αλλά μέσα μου ένιωθα ένα πολυ μεγάλο βάρος... Τόσο που τον βράδυ σχεδόν δε μπορούσα να κοιμηθώ από τη στεναχώρια... Γιατί είμαι 27 και δεν έχω ζησει τίποτα, την ώρα που οι περισσότεροι έχουν ζήσει μια φυσιολογική ζωή, με τα πάνω του και τα κάτω τους φυσικά, αλλά έχουν ζήσει...Εγω τι έχω ζήσει; ΤΊΠΟΤΑ. Και αυτό ήταν μόνο ένα από τα όσα με πληγώνουν... Να μη μιλήσουμε για φιλίες, για διασκέδαση και λοιπά που ποτέ δεν είχα στη ζωή μου... Πχ, έρχεται τριήμερο... Δεν θα πάω πουθενά. Και θα πείτε "σιγα, πολλοί δεν θα πάνε"... Ναι μόνο που εγώ, δεν πήγα ποτέ μου και πουθενά... Ούτε θα πάω ποτέ μου... Ενώ οι περισσότεροι έχουν πάει και θα πάνε και στο μέλλον... Καταλαβαίνετε, λοιπόν τι εννοώ... Ειλικρινά μπορώ να πω κι άλλα αλλά δεν ξέρω τι νόημα έχει... Ήδη είπα πολλά... Η ουσία είναι ότι έχω καταστρέψει την ζωή μου... Και δυστυχώς δε φτιάχνεται...Μόνο ημίμετρα μπορεί να παρθούν... Αλλά πραγματικους φίλους δε αυτή την ηλικία δεν θα κάνω. Ούτε κάποια αξιοπρεπή σχέση που τόσο θέλω... Και πάει λέγοντας... Παρελθόν δεν είχα. Παρόν δεν έχω. Μέλλον δεν θα έχω... Σε τι έχω να ελπίζω ειλικρινά;