ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω ότι πνίγομαι.Είμαι περίπου 1 χρόνο χωρίς δουλειά μετά απο 11 χρόνια σκληρής δουλειάς σε πολυεθνική όπου φυσικά μετράνε μόνο τα νούμερα και δεν χωράνε συναισθηματισμοί.Οκ το δέχτηκα...στην αρχή πίστευα κιόλας πως είναι και μια ευκαιρία να κάνω κάτι που αγαπάω πραγματικά και που να έχει και κάποια σχέση με τις σπουδές μου(Συντήρηση Έργων Τέχνης)Αλλά είναι αργά και κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται στην ώρα τους.Μεγάλο λάθος μου αυτό.Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να βρώ απολύτως τίποτα.Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στην πιο παραγωγική μου ηλικία,στην ηλικία όπου λογικά θα έπρεπε να έχω καταφέρει κάποια πράγματα,ακόμα να έχω κάνει και οικογένεια και ουσιαστικά βρίσκομαι στο μηδέν.Δεν υπάρχει διάθεση ούτε για ένα απλό φλέρτ και τους φίλους μου ακόμα τους αποφεύγω γιατί δεν θέλω να το συζητάω.Οι συμβουλές τους δεν με βοηθάνε.Οι περισσότεροι (ευτυχώς) έχουν καλές δουλειές οπότε νομίζω πως δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι συμβαίνει γύρω μας.Η κατάστασή μου (ψυχολογικά) είναι πολύ χειρότερη απ'ότι την περιγράφω αλλά δεν χρειάζεται άλλο μελό.Είμαι σίγουρη πως υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν χειρότερες καταστάσεις απο εμένα.Απλά αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να ελπίζω πια για κάτι καλύτερο.Για μια αλλαγή.Αυτά.