ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με παραμελούν... πως δεν είναι εκεί για μένα όταν τους χρειάζομαι... θα μου πείτε έτσι νιώθουν όλοι στην εφηβεία, πως δεν τους καταλαβαίνουν, αλλά εμένα μου συμβαίνει από μικρότερη ηλικία και μεγαλώνοντας όλο και χειροτερεύει. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, νιώθω μοναξιά μέσα στην οικογένεια μου. Νιώθω πως είμαι τόσο διαφορετική απ' όλους τους. Γονείς, αδέρφια, θείους κλπ. Δεν ταιριάζω μαζί τους στα ενδιαφέροντα, στις απόψεις... χωρίς αυτό να φαίνεται όμως με την πρώτη ματιά. Αλλά αν ζούσε κάποιος μαζί μας θα καταλάβαινε πόσο απέχουμε μεταξύ μας, είμαι εντελώς διαφορετική. Χωρίς να σημαίνει πως είμαι η τέλεια και η σωστή. Απλά πολύ διαφορετική. Το θέμα είναι πως δε διαλέγουμε τους συγγενείς μας και πρέπει να τους αποδεχόμαστε. Πολλές φορές έχω προσπαθήσει "να πάω με τα νερά τους" μα κανένα αποτέλεσμα γιατί εκείνοι δεν υποχωρούν ποτέ. Ειδικότερα, έχω έναν πατέρα ο οποίος κάνει υποδείξεις σε όλους μας. Θεωρεί πως για όλα έχει δίκιο. Και χειρίζεται τόοοοοσο καλά το λόγο του με επιχειρήματα που βγαίνει πάντα πάνω απ' όλους. Η μητέρα μου, δυστυχώς ενώ θα θελα πολύ, δεν είναι το πρότυπο μου. Λέει σε όλα ναι και στο τέλος ξεσπά σε μένα(καθώς είμαι η μικρότερη της οικογένειας και μόνο εγώ μένω διαρκώς σπίτι γιατί πάω σχολείο ακόμα). Ακόμη, ενώ είμαι η μοναδική της κόρη δεν έχουμε αυτή την περιζήτητη επικοινωνία, ενώ και αυτό θα το θελα πολύ. Δε μιλάμε για αγόρια, για γυναικεία θέματα, ή γενικά για τις ζωές μας. Είναι σοβαρή και μετρημένη. Με τον αδερφό μου η σχέσεις είναι λίιιγο καλύτερες αλλά τίποτα σπουδαίο. Έχει τα προβλήματα του, τα χει θαλασσώσει στην ζωή του, έχω προσπαθήσει να βοηθήσω, να έρθουμε πιο κοντά σαν αδέρφια μα είναι ξεροκέφαλος. Ήθελα να πω ακόμα ότι οι γονείς μου παραμελούν τους εαυτούς τους για να μας προσφέρουν ότι μπορούν..και εδώ θα φανώ αχάριστη... έχουν περιοριστεί στα υλικά αγαθά και για ότι τους λέω μου παρουσιάζουν τα χρηματικά ποσά που διαθέτουν για μένα ωστε να μαι ευτυχισμένη και βγαίνουν πάλι απο πάνω γιατί όντως ισχύει αυτό που λένε. Αλλά η αγάπη δεν είναι λεφτά! Ούτε δώρα! Και τόσες φορές με κάνουν να νιώθω τρομερές τύψεις για όσα ξοδεύουν για μένα. Ακόμα και για αυτά που λέω τώρα νιωθω τύψεις. Ίσως είμαι εγώ τελείως λάθος και έχω σκατά στο κεφάλι μου. Απλά σίγουρα είναι μεγάλη και ξέρουν πράγματα για την ζωή και σε πολλά απ' όσα λένε έχουν δίκιο, αλλά δε γίνεται να έχουν συνέχεια δικιο. Τόσες πολλές φορές γίνονται παράλογοι και υπερβολικοί. Να φανταστείτε βγαίνω πολύ σπάνια έως καθόλου(φυσικά δεν έχω και όρεξη με όλα αυτά) και είμαι υπεύθυνη όπου πάω και σε ότι κανω και η μάνα μου έχει φτάσει στο σημειο να με πει μια λέξη που δεν μπορώ ούτε να ξεστομίσω γιατι νιώθω άσχημα γι' αυτο. Αντι να νιωθει αυτη νιώθω εγώ. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατι με είπε έτσι... απλά διάβαζα και σταματησα και χαζευα λίγο στο κινητό και με είπε έτσι. Τι να σας πω, το θυμάμαι σα χθες, δεν μπορώ να το ξεχάσω, παρ' ότι την έχω συγχωρέσει μέσα μου, είναι μάνα μου. Επισής και οι δυο μου γονείς έχουν ασκήσει βία πάνω μου. (Όχι να μου αφήσουν σημάδια, απλά τσακωνόμαστε; πάρε και ένα χαστούκι να έχεις) Πολλές φορές. Και σε μικρότερη ηλικία αλλά και σε μεγαλύτερη, σε σημείο που ενώ είναι τόσο τρελό να σηκώνουν χέρι πάνω σου, το διανοείστε; ε λοιπόν, είναι συνηθισμένο, φυσιολογικό. Το προσπερνάμε... Και ξέρετε έχω τόση ανάγκη να νοιαστούν για μένα. Υπάρχουν μέρες που είμαι τόσο χάλια ψυχολογικά και αυτοί καμιά αντίδραση, να ρωτήσουν τι μου συμβαίνει. Ίσως δεν ήταν προφανές και κρύβομαι καλά, ειλικρινά δεν ξερω. Τέλος μέσα απ' όλα αυτά μου έχει δημιουργηθεί πρόβλημα στις συναναστροφές μου με άλλους ανθρώπους. Δεν τα καταφέρνω και λογικό είναι όταν δεν τα χω καλά μέσα μου να μην μπορω να τα χω καλά και με τους άλλους. Φετος θα δώσω πανελλήνιες που περιμένω χρόνια σαν ευκαιρία να ξεφύγω. Έχω υψηλό στοχο και θέλω να ακολουθήω το όνειρό μου. Έχει χρόνια να μου συμβει κάτι πραγματικά καλό και θέλω να πιστεύω πως ήρθε ο καιρος. Έχω πει τόσα πολλά και πάλι είναι λίγα μπροστά σε όσα έχω να πω. Και η οικογενεια μου αποτελειται απο υποτιθεται "μορφωμενους" ανθρώπους. Απλά για να ξέρετε ότι αυτές οι "τέλειες" οικογένειες που κοιτάνε τη γνώμη των άλλων και έχουν κύρος, λεφτά υποτίθεται ενώ τα καταφέρνουν με το ζόρι, αγάπη ενώ συμβαίνουν όσα σας περιέγραψα, αυτές λοιπον οι οικογένειες είναι οι πιο ψεύτικες. Και δυστυχώς ανήκω σε μια απο αυτές. Είμαι κάπου χαμένη, μόνη μου, να προσπαθώ να είμαι δυνατή για να τα βγάλω πέρα και δεν ξέρω καθόλου αν θα τα καταφέρω! Ολα αυτά που σας είπα δεν τα χω πει ποτέ σε κανέναν γιατί ντρέπομαι και υπάρχουν και άλλα προβλήματα που έχουμε προσπεράσει αλλά χρειάζεται να γράφω ως το πρωί για όλα αυτά. Ειλικρινά ευχαριστώ για το χρόνο σας και ο,τι κι αν μου πείτε αν έχει στόχο να με βοηθήσει με κάποιον τρόπο θα μου ήταν υπερ αρκετό! Ευχαριστώ και πάλι!