ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω τόσο περίεργα...είναι που θέλω να κλάψω να ξεσπάσω πολλες φορές και δεν μπορώ...έχω φτάσει τα 25 και έχω μια δουλειά των 300 ευρώ που με αναγκάζει να μένω με τους δικούς μου ακόμα, η δουλειά και οι συνάδελφοι είναι για τον π...ο που σε κάνει να θές να βάλεις τα κλάματα που έχεις να πας εκεί..τραγικό δεν είναι να θές να κλάψεις γιατι έχεις να πάς για δουλειά?!? Και να ήταν μόνο αυτά καλά θα ήταν...προβλήματα στο σπίτι όπως όλοι και εγώ να μην μπορώ να κάνω κάτι...Και απο αισθηματικά? Άστο καλύτερα...ωραίο δέν με λές..κανονικό ίσως..αλλα το κανονικός δεν άρκει για τους γκέι..αν δεν είσαι εξώφυλλο καταλόγου δεν γυρνάει κανείς να σε κοιτάξει πόσο μάλλον να μπεί στον κόπο να σε γνωρίσει..και άν γυρίσει κανείς και μου δώσει λίγη σημασία τρέχω σαν τον μαλάκα γιατι χαίρομαι και έτσι καταλήγω να τους διώχνω μακριά μου...ίσως να φταίει οτι δεν είχα ποτέ σχέση στη ζωή μου ενώ πάντα αυτό ήθελα και δεν ξέρω πως να φερθώ όσο cool και αν προσπαθώ να είμαι...χαζορομαντικά πράγματα, αγάπες, έρωτες, αγγαλιές, φιλιά, ένα άγγιγμα στο μάγουλο, ένα ξύπνημα δίπλα στο άτομο σου... και όμως ξέρω οτι αυτά δεν θα τα έχω στη ζωή μου παρόλα αυτά τα κυνηγάω ίσως για να πληγώσω απο μόνος μου τον εαυτό μου πρίν με πληγώσουν οι άλλοι... Και χτές που μου έδωσε σημασία ο Σ... εγώ τι έκανα? Άρχισα να τον ζαλίζω με μνμ..κ κάθε απάντηση του με έκανε να χαμογελάω και να χτυπάει η καρδιά μου σαν τρελή αλλα θα ήταν απο ευγένια και μόνο...και όταν βρεθήκαμε έστω για αυτά τα 5 λεπτά έξω στη βροχή για πρώτη φορά ήθελα να τον πιάσω να τον φιλήσω και να μην τον αφήσω απο την αγγαλιά μου...Είναι πολύ πιο ωραιός απο μένα για να γυρίσει να με κοιτάξει και να θέλει κάτι παραπάνω..τόσοι άλλοι γύρω...όταν του έστειλα καληνύχτα η απάντηση ήταν