ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάτω από τα σκεπάσματά μου απέξω ακούγεται το ΕΚΑΒ, μέσα στο σπίτι οι φωνές. Δυνατές φωνές. Δεν γίνεται να τις αποφύγω. Σκέφτομαι ότι πρέπει να κινητοποιηθώ μόνο και μόνο για να ξεφύγω από την όλη κατάσταση. Για μένα, σπίτι σου είναι όπου νοιώθεις ασφάλεια. Όπου μπορείς ν' αφεθείς. Εδώ πέρα είναι εμπόλεμη ζώνη για καλές προθέσεις κι ευαισθησίες. Σε λίγο θα με φωνάξουν λογικά. Να μου πουν για την κατάσταση. Να μου την πουν για την απάθειά μου. Δεν είμαι δα και κανά μικρό παιδί. Προς το παρόν δεν συμμετέχω. Σε ποιον να μιλήσεις γι' αυτό; Άλλοι θα σε βρουν υπερβολικό, άλλοι αδύναμο και οι πιο πολλοί θα έχουν τον δικό τους γολγοθά. Οι δικοί μου ανέκαθεν μάλωναν, τα οικονομικά μας άλλαξαν μεν αλλά η γκρίνια δεν είχε κάποια αισθητή διαφορά. Ποτέ δεν ήταν απούσα. Το τραγελαφικό δε, ήταν, όταν λέγαμε να συζητήσουμε σαν οικογένεια, να βγούμε σαν οικογένεια, να πάμε σαν οικογένεια διακοπές βρε αδερφέ. Εκεί να δείτε τσακωμούς. Προσβολές. Να ζητάει ο ένας τη γνώμη του άλλου κι αν δεν ήταν αρεστή να βγαίνεις "σκάρτος", "τρελός", " αποτυχημένος", "τίποτας". Είχα πολλές φορές την τιμητική μου σ' αυτούς τους τίτλους. Ωραίες στιγμές. Σήμερα είμαι όσο μπορώ παρατηρητής. Παλιά, συμμετείχα με σθένος. Δεν μ' άρεσαν οι αδικίες. Όμως έχανα το δίκιο μου και κατέληγα με μάτια πρησμένα απ' το κλάμα, εξάλλου ν' αγαπιόμαστε ήθελα απλά. Σήμερα όμως, σήμερα ενώ παλιά το πάλευα, είμαι σχετικά αδρανής. Κάθομαι κι ακούω, όσο μπορώ δε συμμετέχω. Κόρωσα. Δεν μου βγαίνει να διαλέγω μεριές ή να κάνω τον διαιτητή. Βλέπω την σήψη τους, βλέπω και τη δική μου. Φταίω πλέον. Φταίω και πολύ για τη ζωή μου. Δεν ήμουν ποτέ πολύ δυνατό άτομο, αλλά κάποτε το πάλευα όσο μπορούσα. Τώρα κλείνομαι στον κόσμο μου παθητικά. Τώρα που τα έγραψα, ξαλάφρωσα. Θα το έσβηνα μάλλον όλο το κατεβατό αλλά σκέφτομαι ότι είναι κι άλλα άτομα. Ότι νιώθουν ότι φταίνε για όσα περνάνε, ότι υπερβάλλουν, ότι είναι αχάριστοι ή μόνοι. Είναι πολλά άτομα που έχουν υποφέρει, όπως κι αν το δεις. Αύριο μεθαύριο, την κακή παιδική ηλικία ή το οικογενειακό ναρκοπέδιο θα είναι τα κατηγορώ τους , κι όχι σαν του Ζολά. Θα είναι εκείνο το αλάτι σε μια φρέσκια πληγή. Καλή τύχη και καλή δύναμη σ' όλους εσάς με τις οικογενειακές τραγωδίες. Είθε να βρούμε τη δύναμη και την πίστη στον εαυτό μας για να προχωρήσουμε. Μας κατήντησαν φοβισμένα ανθρωπάκια απ' την κούνια μας. Θλιβερό. Πολύ θλιβερό.