ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουν περάσει δύο ολόκληρα χρόνια από τότε που τον είδα τελευταία φορά...και μετά από πολύ κλάμα και προσπάθεια τον ξεπέρασα μπορώ να πω, μου πήρε αρκετό καιρό και τα κατάφερα.δε με στενοχωρεί η σκέψη του, η οποία ευτυχώς δεν έρχεται συνεχώς στο μυαλό μου πλέον όπως παλιά, έχω ξεφύγει δηλαδή από την εμμονή που είχα.Ευτυχώς γιατί δεν πήγαινε άλλο.Αλλά παρ' όλα αυτά κάθε φορά που τυχαίνει να περνάω από το μέρος που έμενε όταν ήταν εδώ (τώρα είναι εκτός Ελλάδος ευτυχώς/δυστυχώς)με τον ηλεκτρικό, είτε βρεθώ κοντά στο μπαράκι που τον είδα πρώτη φορά, ή κάτω από την Άκρόπολη , όπου κάναμε βόλτα, αυτόματα νιώθω σα να γυρνάει ο χρόνος πίσω, αποκτώ την ίδια ψυχολογία με τότε, το ίδιο αίσθημα, αυτή τη γλυκιά νοσταλγία...και λέω ναι,ας μην στενοχωριέμαι που τελέιωσε, ας χαίρομαι που κάποτε υπήρξε...αυτά. Καλές γιορτές σε όλους και μακάρι να ναι καλά εκεί και με αυτούς ή αυτές που είναι τώρα!