14.8.2018 | 15:22
Ακόμα και ανωνυμα ντρέπομαι να το πω...Ποση καταπίεση
Περίληψη: Οση προσπάθεια και αν κάνεις να αλλάξεις, καποια πράγματα σε ακολουθούν μια ζωή. Δεν ξέρω αν θα νιώσω ποτε πραγματικά ελευθερη, να μη σκεφτομαι αν θα με κρίνουν ή αν θα αρέσω στους άλλους. Παλι είμαι το ίδιο ατομο μέσα μου, απλά μεγάλωσα.Ας πω και γω τον πονο μου...Ο λόγος που δεν μιλούσα πολύ δεν ήταν γιατι ήμουν ντροπαλή αλλά για το οτι παντα ένιωθα προβληματική λόγω σχολίων πολλές φορές και απο την οικογένεια. Ακόμα και μεχρι την εφηβεία ένιωθα τρομερή ντροπή και είχα ταμπου σε κάποια θέματα οποτε παρα π.χ. το οτι ήθελα πολύ να εχω αγόρι δεν ηξερα καν πως να συμπεριφερθώ...Ε λοιπόν, αυτό δεν εγινε απο τη μια μέρα στην άλλη, αλλά αποφάσισα να κάνω μια νέα αρχη..Φυσικά όταν πας για σπουδές σε άλλη πόλη αναγκαστικά αλλάζεις. Γίνεσαι πιο ανεξάρτητος με αποτέλεσμα να εχεις πιο πολύ αυτοπεποίθηση και ελευθερία. Εκανα και σχέσεις, έκανα και νέες φιλίες και κοιτώντας πίσω βελτιωθηκα και σε θέμα χαρακτηρα και πιστευω πολύ στον εαυτό μου. Ωστόσο ακόμα νιώθω οτι κάτι με μπλοκάρει και δεν μπορώ να εκφραστώ ελευθερα, και δεν ξέρω το γιατι... Ζηλεύω τους ανθρώπους που είναι ο εαυτός τους και δεν τους νοιάζει τίποτα!
0