Είμαστε καρμπόν φίλη μου. Μια απ'τα ίδια κι εγώ ζαμπόν.Πνιγόμαστε σε ένα ποτήρι αλκοόλ. Καλά, εγώ και σε μιά κουταλιά νερό, το ίδιο άσχημα τα καταφέρνω. Κράτα με να σε κρατώ...Αν ποτέ θες να μιλήσεις, χωρίς να σε βαραίνει το ταμπού και η κακοπροαίρετη κριτική (μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια), είμαι στην διάθεσή σου. Όχι ανιδιοτελώς, μιά και έγώ θα βοηθηθώ από εσένα και την εμπειρία σου με το ύπουλο διαόλι.Αν θες άφησε κάποιο στοιχείο, τρόπο επικοινωνίας, οτι βολεύει χωρίς να εκθέσουμε προσωπικά στοιχεία εδω.Αν όχι, σου εύχομαι πραγματικά από καρδιάς, να την βρείς την άκρη, γιατί κάπου υπάρχει, δε μπορεί!
8.2.2016 | 00:29
αλκοολα
Μαρεσει να γυρναω μονη μου,παρεα με τα ξυδια μου.Οσο περναει ο καιρος τοσο πιο πολύ δυσκολεύομαι να επικοινωνήσω,και με παρεα να είμαι παλι μονη νιωθω.Δεν είμαι εδώ,παντα θα πιασω το νου μου να ταξιδευει σε άλλες εποχές και αλλα μερη.Τις λιγες φορες που είμαι νιωθω ότι θα λυγισω από τις αγχωδεις σκεψεις.Δεν κοιμάμαι καθολου η κοιμάμαι ολη μερα.Ωρες ωρες σκαλωνω.Εχω παρατηθει,εχω αφησει τη σχολη και εχω μπει στη λουπα.Γαμω δεν μπορω να μιλησω σε κανεναν, θεωρείται τοσο ταμπου το ολο θεμα.Φαινεσαι η τυχάρπαστη που γυρναει από δω και από κει,η ανεύθυνη,η τεμπελα.Δεν αντεχω αλλα βλεμματα λυπησης.Δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου μια χωρις αυτό,αυτη είμαι.
1
