ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το τελευταίο διάστημα είμαι άνεργος και ο όρος δουλειά στις μέρες μας φαντάζει ουτοπικός. Είμαι εκτός σχέσης κοντά 2 χρόνια και από τη μια μου λείπει, αλλά από την άλλη προτιμώ τη μοναξιά, παρά να ερωτευτώ πάλι την 'ιδέα' και όχι εν τέλει το άτομο, το οποίο θα αποδειχτεί ότι απέχει πολύ από αυτό που με έκανε να πιστεύω στην αρχή. Οι παρέες μου είναι στην κοσμάρα τους. Οι φίλοι μου πλέον μένουν σε άλλες πόλεις. Οk, υπάρχει το τηλέφωνο, αλλά τι νόημα έχει να μιλάς, όταν δε βλέπεις τον άλλο στα μάτια, δε νιώθεις την παρουσία, δεν έχεις την επαφή; Μιλάω, για να βγάλω κάτι από μέσα μου, αυτό με παροτρύνουν να κάνω, βγαίνει όμως; Είναι σα να βγαίνει για λίγο να πάρει τον αέρα του κι επιστρέφει.. Αυτό που σιχαίνομαι είναι η ρουτίνα: ξυπνάω, πίνω μια γουλιά καφέ, ανάβω τσιγάρο, τρώω τοστ, ξανανάβω τσιγάρο, τελειώνει ο καφές, φτιάχνω 2ο καφέ, πάλι τσιγάρο, θ' ακούσω μουσική, θα ταυτιστώ για λίγο με το στίχο, θα κλείσω τη μουσική, θα επιστρέψω στην καθημερινότητα, θα μαγειρέψω, θα φάω, θα χαζέψω στον υπολογιστή, θα κάνω δουλειές, θα βγω για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, άντε 2-3 φορές τη βδομάδα για κανά καφέ / ποτό και πάλι απ' την αρχή.. Η ζωή μου τελευταία είναι 'μαμ, κακά και νάνι'. Πάλι καλά τουλάχιστον που ακόμη έχω την πολυτέλεια του 'μαμ', ενώ πολλοί άνθρωποι όχι! Ξέρω πως ακούγομαι απαισιόδοξος κι όμως δεν είμαι! Υπάρχουν πολλά χρώματα εκεί έξω και προσπαθώ να τα αγγίξω, δε στέκομαι σε κανένα γκρίζο ή μαύρο και τέλος. Απλά θέλω μια αλλαγή, την αλλαγή εκείνη που θα μου πεις πως είναι στο χέρι μου να κάνω, την αλλαγή που έχω δοκιμάσει πολλές φορές, αλλά τελικά δεν κράτησε αρκετά.. Θα'ναι δουλειά, έρωτας, φίλος; Ό,τι κι αν είναι, θέλω μόνο να κρατήσει!. Αναρωτιέμαι, είμαι ο μόνος που το βλέπει κάπως έτσι..; Σ' ευχαριστώ που βρήκες την υπομονή να το διαβάσεις, εγώ μόλις ήπια τον 2ο καφέ..