ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μία σχέση 3,5 χρόνια περίπου. Εδώ και αρκετούς μήνες, οι συμπεριφορές έχουν αλλάξει κατά πολύ. Μιλάμε ελάχιστα μέσα στη μέρα, χωρίς να υπάρχει ουσία στα λεγόμενά μας. Επικρατεί μια βαρεμάρα στην ατμόσφαιρα και σε μερικές στιγμες είναι εμφανης η υποχρέωση της επικοινωνίας και όχι η αναγκη! Δεν ξέρω πλέον αν είναι αμοιβαίο! Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην αρχή πονουσα δεχόμενη αυτή την απόρριψη και την αδιαφορία. Σιγά σιγά όμως το συνήθισα και έχω μπει στο ίδιο τρυπακι. Δεν ξέρω αν είναι αντίδραση από εγωισμό ή αν έχω πάθει πλέον ανοσία! Θέλω να χωρίσουμε. Οι διαφορές μεταξύ μας είναι πολύ έντονες το τελευταίο διάστημα όπως και προτεραιοτητες μας. Έχουμε πει αμέτρητες φορές να προσπαθησουμε ώστε να γίνουν τα πράγματα όπως πριν αλλά μένουμε στα λόγια. Νομίζω πως έχει γίνει ανάγκη ο χωρισμός πια. Νομίζω πως έχω ξενερώσει. Τις προάλλες βγήκα και φιληθηκα με έναν άγνωστο που με προσέγγισε. Πρώτη φορα μου συνέβη. Και το πιο αστείο είναι ότι στην αρχή δεν μπορούσε να δεχτεί ο ίδιος μου ο εαυτός αυτή την πράξη. Παρόλα αυτά δεν ένιωσα τύψεις, ενώ είχα και έχω συναίσθηση της ασχημιας του. Δεν έπρεπε να δεχτώ να τα ξαναβρούμε μετά από μια βδομάδα διάστασης. Δεν αλλάζει τίποτα. Δεν υπάρχει γυρισμός.