ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ή τώρα ή ποτέ..
Στην σχολή μου η μεγαλύτερη σε ηλικία είναι 38
εδω που ζω..
Ποτέ δεν είναι αργά
Μην το ξανακάνεις αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου.. Και μην ακούς κανέναν!

Εννοείται! Πέρα του είναι προσωπική σου επιθυμία δεν έχουν όλες οι σχολές επαγγελματική αποκατάσταση... οπότε γιατί όχι; Λίγο πολύ έτσι είναι η κατάσταση όταν μένει κανείς με τους γονείς.

Είναι δυνατόν, φυσικά. Μόνο θα πρέπει να λάβεις υπόψη και το γεγονός ότι, όσο μεγαλύτερη ηλικία έχεις, στην οποία κάνεις αλλαγές, τόσο μεγαλύτερες και οι θυσίες που ενδεχομένως θα πρέπει να κάνεις, γιατί το κόστος ευκαιρίας χτυπάει πιο άσχημα απ' ότι όταν είσαι είκοσι και κάτι. Για παράδειγμα, αν πας για δεύτερο πτυχίο, ακόμα και ένα διετές μεταπτυχιακό να είναι, θα περάσει χρόνος και θα είσαι 37 όταν αποφοιτήσεις. Κάτι που σημαίνει ότι αυτό το διάστημα θα πρέπει να είσαι αφιερωμένη στις σπουδές σου, άρα θα πρέπει να κάνεις πέρα την ευκαιρία, για παράδειγμα, να τεκνοποιήσεις ή/και να πάρεις δικό σου διαμέρισμα ή/και να βγάλεις χρήματα πριν γίνεις νηπιαγωγός. Πόσο, όμως, πέρα να τα κάνεις, αν ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα θελήσεις οικογένεια ή/και μια γωνιά δική σου ή/και μια δουλειά που δεν θα είναι για σένα μεροδούλι-μεροφάι; Μεγαλώνοντας, οι ευκαιρίες για καθετί από τα προαναφερθέντα μειώνονται σημαντικά. Αν τα έχεις σκεφτεί όλα αυτά και δεν σε καίει τόσο, τότε κάνε αυτό που θεωρείς καλύτερο τη δεδομένη στιγμή, με τα εφόδια και τις πληροφορίες που τώρα έχεις στα χέρια σου. Άλλωστε, αν δεν σου παρουσιάζεται, για παράδειγμα, η ευκαιρία να δημιουργήσεις δική σου οικογένεια ή αν δεν μπορείς να βρεις αντικείμενο απασχόλησης με πολύ καλύτερες απολαβές, δεν έχει νόημα να βάλεις την υπόλοιπη ζωή σου σε πάουζα και να μιζεριάσεις. Αν θες μια γνώμη εδώ, πάντως, εγώ θα έλεγα ότι σαν top προτεραιότητα καλύτερα να βάλεις την αλλαγή σπιτικού. Στα 35 πιστεύω ότι κανενός οι γονείς δεν είναι υποστηρικτικοί, γιατί πλέον είστε σαν ξένοι μεταξύ σας ενήλικες, δεν είσαι πια το παιδί τους, οπότε λογικό είναι να έχετε πιο πολλές συγκρούσεις. Και δυστυχώς αυτές οι συγκρούσεις θα παρέμεναν ό,τι κι αν γίνει, όσα λεφτά κι αν έφερνες στο σπίτι τους. Όσο μένεις μαζί τους, αυτοί παίρνουν το άρρητο μήνυμα ότι μπορούν ακόμα να σε αλλάξουν όπως θεωρούν εκείνοι σωστό ή να σε μεταπείσουν για κάποια πράγματα, εξ ου και η πηγή συγκρούσεων συχνά. Και ένα κλίμα συγκρούσεων είναι σίγουρα ψυχοφθόρο για κάποιον που σπουδάζει ή δουλεύει ή και τα δύο, και θέλει ν' απολαμβάνει γαλήνη στο σπιτικό του.

Η αλήθεια είναι ότι ένα υποστηρικτικό περιβάλλον σε βοηθάει σε κάθε σου βήμα, είτε πρόκειται για σπουδές, είτε για οτιδήποτε βάλεις στόχο οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή σου. Εσύ δεν το έχεις, οπότε και ως προς αυτό πρέπει να στηριχτείς στις δυνάμεις σου.
Το μόνο που έχω να σου πω από πλευράς μου είναι ότι δεν είσαι πολύ μεγάλη για να γίνεις νηπιαγωγός, αλλά πολύ μικρή για να πάψεις να ονειρεύεσαι.
Καλές σπουδές!

Αν σε ταίζουν και σε ποτίζουν λογικό να σε κράζουν που θες να πας για σπουδές σε τέτοια ηλικία.

Πχ αν θες γάμο, παιδιά, σχέση? Πότε, στα 50? Ρεαλιστικά μιλώντας πάντα. Έχεις ήδη πτυχίο όπως λες, χρησιμοποίησε το.