ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν με ρωτούσες πόσο έχω αλλάξει μέσα στα χρόνια, θα σου έλεγα λίγο. Όμως, κοιτάζοντας πίσω βλέπω πως ναι έχω αλλάξει αρκετά. Παλιά, βλέπετε, είχα μία τάση να κρύβω τον εαυτό μου, σε περίπτωση που δε γίνει αρεστός, να αντιγράφω τις συμπεριφορές των άλλων και να προσπαθώ να κερδίσω την εύνοια και τη φιλία τους. Για αυτό και πολλές φορές είπα, κυρίως, κι όχι έκανα, πράγματα που δεν εννοούσα, και δεν ενστερνιζόμουν, γιατί πίστευα, με έναν λάθος τρόπο, πως έτσι θα γινόμουν αρεστή. Σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός πως ποτέ μου δεν είχα ιδιαίτερες κοινωνικές δεξιότητες, οπότε και κατέληγα να αντιγράφω την κοινωνική συμπεριφορά των άλλων, για να ανταπεξέλθω και να φερθώ κάπως κι εγώ, γιατί πολλές φορές έχω ακούσει τη φράση "πες κάτι" στη ζωή μου ή "γιατί/πώς είσαι έτσι;". Λάθος μου! Έτσι, πάτησα αρχές και αξίες μου. Γυρνώντας πίσω τώρα, με ενοχλεί πολύ αυτό που έκανα. Και θυμάμαι, σε κάθε περίπτωση, τί ένιωθα πραγματικά, πώς ήθελα να πω και τί κατέληγα τελικά να λέω, γιατί πίστευα ότι αυτό θα ήταν πιο cool και αρεστό. Φυσικά, δεν το έκανα πάντα και παντού. Υπήρχαν κάποια θέματα, για τα οποία είχα και έχω μία τόσο βαθιά άποψη, που δεν άλλαξα και για αυτό νιώθω περήφανη. Γιατί είναι σημαντικά πράγματα. Όμως, σημαντικά είναι και τα παρακάτω: Υπήρχαν και κάποια άλλα που τώρα, μετά από τόσα χρόνια που τα θυμήθηκα, εύχομαι να μην έλεγα. Υπήρχαν περιπτώσεις που μίλησα ρατσιστικά, γιατί ήξερα ότι το άτομο απέναντί μου είχε κάποια ρατσιστικά συναισθήματα, κι ήθελα να συνεχίσουμε να μιλάμε και να κάνουμε πλάκα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυρίως (δεν είχε πολύ καιρό που είχα κάνει), ενώ από πίσω φερόμουν κανονικά σε ανθρώπους από άλλη χώρα και υπήρξα φίλη τους. Όταν, μετά από καιρό, διαπίστωσε εκείνος ο "φίλος"μου πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο έτσι, υποθέτω, με διέγραψε και, ενώ στην αρχή στεναχωρέθηκα, μετά μπορώ να πω πως ένιωσα μία ανακούφιση. Το θυμάμαι αυτό. Υπήρχε η περίπτωση να χρησιμοποιήσω λέξεις που άκουγα σε καθημερινούς διαλόγους, αλλά δεν μου άρεσαν εμένα. Και η συνέχεια ήταν πιο άσχημη. Επειδή υπήρχε αυτή η διάσταση μέσα μου, ένιωθα κάθε φορά μετά τόσο έντονο άγχος και στεναχώρια για ώρες, που είχα καταλήξει να γίνομαι όλο και πιο πολύ ο εαυτός μου, χωρίς να το καταλάβω. Υπήρχε περίπτωση να πω άσχημα πράγματα για κάποιους που συμπαθούσα, και μάλιστα πολύ, αλλά, επειδή δεν συμπαθούσαν άλλοι, το έκανα, σε πιο έντονο βαθμό ορισμένες φορές, λέγοντας παρόμοια με αυτά που τους είχα ακούσει να λένε κάποτε. Και το πιο άσχημο είναι ότι τις περισσότερες φορές δεν το καταλάβαινα, γιατί δεν το ένιωθα βαθιά μέσα μου. Πίστευα ότι αυτό θα είναι κοινωνικά αρεστό, ήταν δεν ήταν, και το έκανα. Λάθος, ανέντιμο, άσχημο, άδικο.Σήμερα, νιώθω άσχημα και μια μεγάλη θλίψη για όλα αυτά. Όλες οι θλίψεις σταμάτησαν για τώρα και μετράνε μόνο αυτά. Εύχομαι να ήξερα τα πράγματα που ξέρω σήμερα και τότε.