ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχαμε σχέση 3 χρόνια. Τα 2 πρώτα έκανε λάθη. Βασικά ήταν σε πολλά λάθος σαν χαρακτήρας. Ίσως επειδή δεν είχε ποτέ δικό του άνθρωπο να τον αγαπήσει να μην είχε μάθει να εκτιμά κ να σέβεται. Με είχε στεναχώρησει πολλές φορές. Αλλά με τον καιρό άλλαζε. Ολοένα κ προς το καλύτερο. Και το λέγανε όλοι ότι κοντά μου είχε γίνει ένας άλλος άνθρωπος, η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Βελτιωνοταν για χατήρι μου και απέναντί μου και απέναντι στους άλλους.. Μου λέγανε συχνά "μα πώς τα κατάφερες, έστρωσε ο Δημήτρης". Θυμάμαι λίγο πριν τον χωρίσω να μου λέει με παράπονο " προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος". Αλλά εγώ δεν έλεγα να ξεφύγω απ όσα μου θύμιζαν τον παλιό κακό του εαυτό. Είχα μαζέψει πολλά, είχα μπουκώσει. Απ τη μία έβλεπα τον άνθρωπο που αγάπησα να κάνει την αγάπη μου κίνητρο κ δύναμή του και να καταπολεμά επιτυχώς τα πάθη του, απ την άλλη τρομαζα ότι όλο αυτό είναι προσωρινό κ ότι θα ξανακυλησει.. Δεν μπόρεσα ποτέ να πιστέψω ότι μπορεί να αλλάξει τόσο ένας άνθρωπος στα 40φευγα του.. Δεν μπόρεσα να ξεπεράσω τις πληγές του παρελθόντος, μου είχαν γίνει φοβίες ότι θα ζήσω κάποτε ξανά τα λάθη του. Όταν τον άφησα έκλαιγε. Τώρα τον προδιδα εγώ. Πάνω που είχε πιστέψει στην αγάπη τον άφησα. Συγγνώμη καλέ μου αλλά δειλιασα.. Αυτή τη φορά δεν πάλεψα.. Τον αγάπησα παιδιά τόσο πολύ.. Αλλά πιστεύετε αλλάζει ο άνθρωπος για πάντα? Ένας άνδρας που ανήκε στην κατηγορία του κακού παιδιού είναι δυνατόν να γίνει το καλό παιδί για χάρη μιας γυναίκας? Πέρασαν 6 μήνες, άλλαξα τόπο για να τον ξεχάσω κ ακόμη δεν έχω σιγουρευτεί αν έπραξα ορθά που τον άφησα.