22.2.2020 | 00:41
Αλλο ενα βραδυ...
Περασαν 2 μηνες απο τοτε που με αφησε και το ενα χτυπημα διαδεχεται το αλλο σε πολλους τομεις..Αλλο ενα βραδυ που ειμαι ξαπλωμενη στο κρεβατι και κοιταω το ταβανι με τα ακουστικα στα αυτια και δακρια στα ματια..Δεν τον εχω ξεπερασει ακομα, δεν ξερω και ποτε θα γινει αυτο..Ακομα θυμαμαι τα σκληρα του λογια στην τελευταια μας συναντηση, την κακια που εβγαλε που με εκανε να νιωσω ενα τιποτα και οτι εγω φταιω για ολα. Πρωτη φορα μου εδειξε αυτο το προσωπο ..Και ολα αυτα απο εναν ανθρωπο που νομιζα οτι με αγαπουσε.Αλλα οχι με βαρεθηκε και με εβγαλε απο τη ζωη του ετσι απλα..Δεν του απαντησα τοτε ετσι οπως του αξιζε γιατι δεν μπορω να μιλησω με αυτον τον τροπο σε κανεναν ανθρωπο ποσο μαλλον σε καποιον που αγαπησα, δεν ειναι του χαρακτηρα μουΒαρεθηκα να επαναφερνω στη σκεψη μου τα λογια του και να με κατηγορω για αυτο που ειμαι που απ'οτι φαινεται δεν του αρεσε ..Αλλο ενα βραδυ που ποναει η ψυχη μου και προσπαθω να μαζεψω τα κομματια μου,να συνηθισω την απουσια του και να τον ξεχασωΚαι ειμαι μονο 19,μικρη για να ποναω, εχω μια ζωη μπροστα γι'αυτο..Μονο η ζωγραφικη με βοηθαει πλεον, το μυαλο μου ακολουθει τις γραμμες που σχηματιζει το μολυβι, χανεται στις υφες των αντικειμενων που δημιουργουνται και παυω να τον σκεφτομαι για λιγο. Αποτυπωνω ετσι τα συναισθηματα μου και τον πονο μου στο χαρτι.. Παντα οι δυσκολες στιγμες ηταν πηγη της δημιουργιας μου Αυτο ηταν αλλο ενα νυχτερινο παραληρημα για τις πληγες που αφησε ενας πρωην απο μια ευαισθητη καλλιτεχνιδα Ελπιζω να ερθουν καλυτερες μερεςΕυχαριστω οσους το διαβασαν. Καλη σας νυχτα!
0