Ωραία κάποια στιγμή που θα βρεθείτε κι εσύ πχ θα έχεις χωρίσει κι αυτός θα έχει μαζέψει παράπονα για τη γυναίκα του, θα σας φύγει και τίποτα άλλο. Κανένα βρακί ας πούμε. Σόρρυ αλλά τι τον θέλεις τον σύντροφο αν το άλλο σου μισό είναι ένας φίλος; Το γνωρίζει ο ίδιος οτι είναι κομπάρσος; (Σαν το ποδήλατο παιδιά)
5.1.2019 | 00:53
Το άλλο μισό
Μου άρεσε. Βγήκαμε, ξαναβγήκαμε, συζητάγαμε όμορφα, περνάγαμε όμορφα. Δεν προχώρησε όμως, προφανώς δεν του άρεσα όσο μου άρεσε. Το δέχτηκα. Συνεχίσαμε την παρέα μας. Στην αρχή μου ήταν δύσκολο να τον θέλω και να μην τον έχω. Απομακρύνθηκα με διάφορες δικαιολογίες, αλλά επέμενε και επέστρεψα στην παρέα. Μου έλειπε κιόλας. Λέγαμε πολλά, είχαμε ανοιχτεί. Με τον καιρό άρχισα να τον ξεπερνάω. Κάναμε τις σχέσεις μας. Τον ένιωθα τον καλύτερό μου φίλο. Έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε που τον γνώρισα. Παντρεύτηκε, εγώ όχι, όμως έχω σχέση. Με αυτόν τον άνθρωπο λέμε πράγματα που δεν τα λέμε σε κανέναν άλλο. Ούτε σε γονείς ούτε σε συντρόφους. Υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Τώρα πια που δεν νιώθω κάτι ερώτικό για αυτόν και δεν ζηλεύω και δεν στεναχωριέμαι, νιώθω πως είναι το άλλο μου μισό. Ότι κρύβω μέσα μου το ξέρει μόνο αυτός και ότι ότι κρύβει μέσα του το ξέρω μόνο εγώ. Είναι πράγματα πολύ προσωπικά που δεν λέγονται εύκολα. Μιλάμε και μας φεύγει το βάρος.
2
