ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θα μιλήσω για όλη μου τη ζωή μέχρι τώρα. Θα μιλήσω για την ημέρα που την γνώρισα. Κάναμε μαζί φροντιστήριο. Πρώτη τάξη του λυκείου. Από εκείνη τη στιγμή το ένιωσα..θα με στοίχειωνε. Ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα παρόλο που εγώ την έβλεπα αλλιώς εξαρχής. Κάποια στιγμή της ρίχτηκα..δεν ήθελε..το σεβάστηκα..τέλος..προς το παρών. Συνεχίσαμε την παρέα που κάναμε κάνοντας ο καθένας ξεχωριστά τη ζωή του χωρίς ειλικρινά να με πειράζει ιδιαίτερα. Ήταν τότε λίγο μετά την 3η λυκείου που είδα ένα όνειρο.. ξύπνησα και ήμουν σίγουρος ότι μόνο αυτήν ήθελα..αλλά εκείνη ήταν αλλού.Τελευταία μέρα του καλοκαιριού την βρήκα έξω από το σπίτι της. Θα έφευγε την επόμενη μέρα. Έκλαιγε στην αγκαλιά μου. Της χάρισα κάτι βάζοντας μια φωτογραφία μου μέσα για να με θυμάται που και που. Φτάνουμε στα Χριστούγεννα του 2010. Η στιγμή που της τα είπα όλα. Μεθυσμένος της εξομολογήθηκα ότι την σκέφτομαι συνέχεια .. Δεν με πείραζε που ήμασταν σε διαφορετικές πόλεις...*χώρες βασικά...τόσο ερωτευμένος ήμουνα. Εκείνη δίστασε. Θα χάλαγε η φιλία μας μου είπε. Και όντος χάλασε. Χωρίς να την έχω..χάλασε. Και δεν το επιδίωξα μόνο εγώ. Ένα ακριβώς χρόνο μετά σου ξαναστέλνω να βρεθούμε , πείτε με αποτυχημένο ακόμα δεν την είχα ξεπεράσει..είχα ωριμάσει όμως..ήξερα τι θα πω...και φτάνει η μαγική στιγμή που την φιλάω για πρώτη φορά. Και σταματάω λίγο. Χαμογελάω. Της λέω ότι δεν το πιστεύω. Και την ξαναφιλάω. Και νομίζω ότι θα αλλάξουν όλα. Σε μία μέρα θα έφευγε και είχαμε να βρεθούμε απο εκείνη τη μέρα. Με απέφευγε. Της λέω να βρεθούμε για μια τελευταία φορά. Μου κάνει παράπονα ότι δεν την διεκδικώ αρκετά ξεχνώντας συστηματικά ότι έχει αγόρι και το θυμόταν μόνο όποτε την πλησίαζα για να σε φιλήσω. Μας έπιασε βροχή. Μαζί με εμένα έκλαιγε και ο Θεός εκείνη την στιγμή. Το ένιωσα. Είχε μόνο εκείνη ομπρέλα. Την άνοιξε και κάτσαμε με την ομπρέλα ανοιχτή και μιλούσαμε. Έφτασε η στιγμή να φύγει. Η πρώτη φορά που με φίλησες από μόνη σου.Έφυγε.Σου είχα πει ότι ήμουν ικανός για σένα να εκμηδενίσω την απόσταση. Και όντος θα τα κατάφερνα. Φτάνουν τα φετινά Χριστούγεννα.. ενδεχομένως να σε ξαναδώ εκεί...τίποτα δεν είναι όμως το ίδιο..δεν είναι ότι νιώθω τόσο δυνατά πράγματα για σένα..αλλά το συναισθημα που ένιωσα ότι ήσουν η μία..δεν πρόκειται να μου ξεκολλήσει ποτέ από αυτό το μυαλό. Αυτά τα λίγα..τα είπα και ηρέμησα .