ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

όταν είμαι πολύ πιεσμένη και πεσμένη ψυχολογικά, πάω και περπατάω στην Κηφισιά... μα πάντα καταλήγω να κάθομαι σε εκείνο το πεζούλι στο πλάι έξω απο το Άλσος της Κηφισιάς που συνηθίζαμε να δίνουμε τα πρώτα μας φιλιά...ανάβω ένα τσιγάρο και......και σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να γύριζα τον χρόνο πίσω σε εκείνες τις στιγμές και να τα έκανα όλα διαφορετικά, να μην σε άφηνα ποτέ! .... και πάντα καταλήγω να κλαίω, εκεί μόνη μου, να με κοιτάνε οι περαστικοί και να απορούν...ήταν καλοκαίρι του 2008 μα ακόμα πονάω...ΥΓ. Να ακολουθείτε ΜΟΝΟ την καρδιά σας και να μην ακούσετε ΠΟΤΕ τις γνώμες των "λογικών" φίλων σας γιατί η ζωή είναι δική σας και μπορεί να χάσετε μια πραγματικά καλή ευκαιρία.....να ευτυχίσετε!Με αγάπη στον παντοτινό μου έρωτα Β.Μ.