16.1.2012 | 17:55
ΑΜΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΡΙΠΙΑΣΜΕΝΟΥΣ
Δε λέω, χειμώνας είναι, δε γίνεται να την αποφύγεις την ίωση. Όταν όμως είσαι μέσα στο μαύρο χάλι ή δυό-τρεις μέρες μετά που ακόμα βήχεις και φτερνίζεσαι και είσαι με το χαρτομάντιλο στο χέρι, είναι πια τόσο ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να πάς σινεμά ή θέατρο και να'ρθεις να κάτσεις πίσω μου και να βήχεις σε όλο το έργο; Ή πρέπει ντε και καλά να μη χάσεις ούτε μια μέρα μάθημα στη σχολή και έρχεσαι και δώστου γκουχ-γκουχ-γκουχ όλη την ώρα και κολλάς τον κόσμο; Ή να κανονίζουμε να βρεθούμε για καφεδάκι ή ποτό και αφού έχουμε συναντηθεί και είμαστε ήδη σε απόσταση 10 εκατοστών να μου λες "άσε, πέρασα και μια γρίπη, χάλια, χάλια σου λέω, μια βδομάδα με πυρετό ήμουνα, ακόμα βήχω!". Το να μπείτε και λίγο και ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ και να τους προστατέψετε, σας πέρασε καθόλου απ'το μυαλό;;;
