ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε σχέση εδώ και 3 χρόνια σχεδόν. Είναι η μεγαλύτερη μου σχέση και μεταξύ μας πιστεύω πως είναι ο ανθρωπος της ζωής μου χωρίς να υπερβάλλω εφόσον καλύπτει οποιαδήοτε ανάγκη μου ή κενο! Η σχέση μας ξεκίνησε περίεργα καθώς κανείς απ'τους δυο μας δεν το έβλεπε σοβαρά αρχικά. Όμως σιγά σιγά το πράγμα άλλαζε και αρχίσαμε να μη μπορούμε ο ένας μακριά απ τον άλλον. Τον 1ο χρόνο της σχέσης μας όμως τον πρόδωσα. Με άλλον. Και δε θα πω τα κλασσικά: είχα πιεί και μαλακίστηκα όχι. Απλώς ήμουν σε διακοπές, ακόμα καλά δε τον ήξερα, είχα ζηλέψει και λίγο από κάτι χαζό που είχε γίνει εκείνη τη περίοδο και το άσχημο έγινε. Σημαντικό ρόλο παίζει και το ότι τα συναισθηματα μου δεν ήταν ίδια τότε με τώρα. Εννοείται πως 3 χρόνια μετά είμαστε πιο δεμένοι από ποτέ. Το θέμα είανι οι τύψεις. Κάθε φορά που τον κοιτάζω σιχαίνομαι τον εαυτό μου γι αυτό που έκανα. Λυπάμαι, στενοχωριέμαι και φοβάαμαι πως αν το μάθει έχασα το πολυτιμότερο πράγμα που έχω. Έχω ξυπνήσει και την νύχτα από εφιάλτες ότι το έμαθε και με χώρισε. Τελικά όντως η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να πέφτεις να κοιμάσαι ήσυχος χωρίς τύψεις!