ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογούμαι ότι ακόμα σε βλέπω στον ύπνο μου, ακόμα πιστεύω ότι είσαι η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου και ας έχει περάσει πόσο... Ένας χρόνος; Τρία; Ποιος ξέρει, ούτε εσύ θυμάσαι. Ακόμα με επισκέπτεσαι στα όνειρα σου, λογικά ο δικός σου δεν μπορεί να φανταστεί καν ότι θέλω να κάνουμε. Αλλά δεν θες να τον πληγώσεις, ποτέ δεν ήθελες... Γιαυτό δεν προχωρήσαμε.Ποτέ δεν ήταν να είστε μαζί και το ξέρεις, το έχεις παραδεχτεί μέσα σου. Παρόλα αυτά τον περιμένεις στωικά όπως η Πηνελόπη τον Οδυσσέα. Μόνο που εσύ και εγώ ξέρουμε ότι ο Οδυσσέας σου είμαι εγώ, που να στράβωσε αυτό που είχαμε; Εγώ σε αγαπούσα όταν είπαμε ότι δεν πρέπει να βλεπόμαστε, εσύ με αγαπούσες από ότι έλεγες.Και τώρα τι; Προσπαθώ να σε προσεγγίσω για να πάμε για ένα καφέ, θέλω να σε δω, μου έχει λείψει η μορφή σου. Δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι. Απλώς να κάτσουμε κάπου και να σε χαζέψω, το πρόσωπο σου, τις αντιδράσεις σου όταν σου λέω χαζομάρες.Αλλά εσύ είσαι στο νησί δίπλα μου, επειδή μέχρι και η ζωή με κοροϊδεύει που έπρεπε να με φέρει δίπλα σου αλλά όχι αρκετά κοντά σου. Αλλά τι σημασία έχει αφού όταν ανεβούμε Αθήνα πάλι, θα σταματήσεις να μου μιλάς, ήδη σταματάς. Ειρωνεία, ξέρω ότι δεν με αποφεύγεις γιατί δε με θες, απλώς δε θες να σκέφτεσαι ότι με θες όσο σε θέλω. Θα περίμενε κανείς ότι μετά από τόσο καιρό θα είχαμε ηρεμήσει, θα το είχαμε ξεπεράσει. Αλλά έτσι είναι οι ανεκπλήρωτοι έρωτες Amélie, δεν σβήνουν.Αλλά τι μπορώ να σου πω και εγώ. Ότι ήταν να πω στο έχω πει, εσύ είσαι που δεν αντέχεις να κάνεις το ένα βήμα μπροστά.Όπως και να 'χει... Σε είδα για άλλη μια φορά, έστω και στα όνειρα μου. Πιο όμορφη από ποτέ. Πάντα δακρύζω στην μορφή σου. Ελπίζω κάθε φορά που μου λες ότι είσαι καλά να το εννοείς και να μην το λες για να το πιστέψεις. Σε σκέφτομαι.