ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορει η εξομολογησή μου να φανεί λίγο περίεργη σε όποιον δεν έχει περάσει κάτι παρόμοιο: λοιπόν, οι γονείς μου είναι χωρισμένοι καμιά δεκαπενταετία. Ο πατέρας μου από τότε δεν έκανε άλλη σχέση(τουλάχιστον όχι κάτι επίσημο) και από την εποχή του διαζυγίου ήταν πολύ κοντά μου, ήθελε να είναι εκεί σε ό,τι χρειαστώ, σε σημείο που να μη θέλει να αποκτήσει προσωπική ζωή(έτσι έλεγε σε όσους τον ρωτουσαν)για να μη χάσει επαφή με μενα. Καθως όμως έμπαινα στην εφηβεία και στα χρόνια που ακολούθησαν αυτό μου έκανε μεγάλο κακό. Οποτε τον συναντούσα ήταν τόση η λαχτάρα του να με θαυμάσει που μεγαλώνω, να με καμαρώσει κλπ που ένιωθα συχνά ασφυκτικά μαζί του. Μερικές φορές στα 13-14, όταν ημουν πχ μαζί του για φαγητό είχα μια παράξενη αίσθηση ότι οι γύρω μας μας περνούσαν για ζευγάρι. Φυσικά συνειδητά καταλάβαινα ότι δεν ίσχυε, φαινόταν ότι ήμασταν πατέρας-κόρη αλλά το αισθανόμουν και ένιωθα ένοχη. Από διάφορες συμπεριφορές του φαινόταν ότι λόγω έλλειψης συντρόφου με είχε βάλει στη θέση υποκατάστατου(αυτό το κατάλαβα χρόνια αργότερα).Ολα αυτά τα βιώματα ήταν τόσο έντονα ώστε αργησα αρκετά να κάνω σχέση, σήμερα ειμαι 25 και έχω κάνει 2 σχέσεις, οι οποίες στο σεξουαλικό κομμάτι πέρασαν δύσκολα(ειδικά η πρώτη) γιατί δε μπορούσα ευκολα να αφεθώ. Ενιωθα μεγάλη διέγερση σαν εφηβη, σαν κοπέλα αλλά έτρεμα να φλερτάρω, να το εξωτερικέυσω.οταν έκανα την πρώτη μου σχέση χάρηκα γιατί ο πατέρας μου επιτέλους θα καταλάβαινε ότι έχω προσωπική ζωή και θα σταματούσε να κρέμεται πάνω μου συναισθηματικά. Το κακό είναι ότι τώρα είμαι 2,5 χρόνια μόνη μου και νιώθω ότι αρχίζει πάλι αυτο να με ρουφάει. Ο πατέρας μου που έχει μεγαλώσει κι αυτός δεν εχει πλέον την (ελάχιστη) όρεξη για ζωή που είχε πριν 10 χρόνια. Σε όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε ούτε μια σχέση(υποψιάζομαι καμιά ξεπέτα ή μερικά αστοχα ραντεβου)και γενικά η εμφάνιση του και η συμπεριφορά του δε θυμίζουν άνθρωπο 56 χρονών, αλλά πολύ μεγαλύτερο. Τώρα τελευταια αρχίζει να μου φέρεται όπως τότε και πρόσφατα μου αποκαλυψε κατι προσωπικο του, σεξουαλικου περιεχομενου, το οποιο κανονικα δε χρειαζόταν ουτε έπρεπε να ξέρω.Του απάντησα ''Δε χρειαζεται να μου δίνεις τοσες πληροφορίες''.Σαν να είμαι καμιά γκόμενα ή κανένας φίλος του. Εχω αρχισει και νιωθω όπως τότε. Δεν έζησα αυτό που είναι δεδομένο για κάθε έφηβη κοπέλα που έχει τον πατέρα της στο σπίτι: τη φυσικότητα, ένα πατέρα που να ασχολειται και με τη μάνα ή αλλα πράγματα τέλοσπάντων και να μη ρουφάει συναισθηματικά το παιδί του. Η συμπεριφορά του αυτη είναι εντονη όταν παω σπίτι του. Μπορεί να βλέπω κάτι στην tv και να ερθει δίπλα μου, να περάσει το χέρι του γύρω από τον ώμο μου και να νιώσω περίεργα, συχνά αποτραβιέμαι.Η κίνηση του δεν έχει τίποτα παράξενο, εγώ νιώθω έτσι.Σαν εισβολή(αν και για την ηλικία μου, λίγο υπερβολική τη θεωρώ σαν κίνηση, όσο τρυφερός και να είναι ένας πατέρας).Αμηχανία. Αν και εχω σπουδάσει και δουλευω εδώ και λίγα χρονια, πάντα με βλέπει μικρή. Και νομίζω ότι αιωνίως έτσι θα με βλέπει. Η απουσία ερωτικής ζωής-δοτικότας-συναισθηματικής σχέσης τον κάνει να υπερβαίνει κάποια όρια. Ενοχές από παντού: στα 15-16 ντρεπόμουν να με δει με μαγιό,όταν με φίλησε πρώτη φορά αγόρι μας είχε δεί και μετά το έπαιζε άνετος αλλα εγώ μέσα μου ένιωθα ότι τον πρόδωσα,όταν πήγα την πρώτη μου εκδρομή με το πρώτο μου αγόρι σκέφτηκα ότι θα καταλάβει ότι πηδιέμαι. Δεν ξέρω τί έχω πάθει,νιώθω σαν κοριτσάκι 15 χρονών ξανά.Δεν εμπιστευομαι τους άντρες, δε μπορώ να χαρώ τον έρωτα και το σεξ στην ηλικία μου.Πάντα έβλεπα τους άντρες σαν κάτι ξένο και επικίνδυνο.