2.6.2015 | 11:57
αμήν και πότε
Εδώ και τρία χρόνια από τότε π φύγαμε από Ελλάδα δεν έχω κανέναν άνθρωπο εδώ να μιλήσω να περάσω καλά να λέμε βλακιες ούτε μια παρέα τιποτα. Γνώρισα μια οικογένεια Ελλήνων αν και αρχίσαμε να κάνουμε πολύ παρέα πέρναγαμε πολύ ωραία . Οι γονείς που επειδη δεν τους συμπαθουν πηγανε και τους επιασαν και ειπαν ότι με παρασέρνουν κάθομαι πολλες ώρες με αυτούς και μετά δεν έχω το μυαλο.μου στα μαθήματα και να κάνουμε παρέα απλά να μην κάθομαι μέχρι αργά σε αυτους και πολλα ακομα και όταν πήγα χτες μου είπαν δε θέλουμε να χουμε προβλήματα με τους δικούς σου έχουμε και δικά μας και άρχισα να κλαίω και μου είπαν μανάρι μ φυσικά και θέλουμε να έρχεσαι αλλά άμα είναι να χεις και εσύ και εμεις πρόβλημα ας το αφήσουμε καλύτερα για ολους. Είμαι 18 μισό και πάνε και πιάνουν τις παρέες που κάνω και τις απομακρύνουν. Πάντα το κάναν . Πήρα όλα τα λεφτά π είχα μαζέψει τους τελευταίους μήνες π δούλευα που και που όταν δεν είχα σχολείο πήρα το τρένο και πήγα αεροδρόμιο 2μισι ώρες μακρυά . Ρώτησα για εισιτήρια για Αθήνα και δεν είχε κανένα και μου παν να ρωτήσω και την επόμενη μέρα .. εντωμεταξυ 100 τηλέφωνα που είμαι κλπ. Η γραμμή του τρένου εχει εμποδίσει λόγω έργων και τελικά ήρθε η μητέρα μ.και με πηρε με το αμάξι . Από την πρώτη μερα που ήρθα ήθελα να φυγω. Δεν θέλω να.οαω να μείνω Ελλάδα και δεν με νοιάζει που θα μείνω αρκεί να μην είμαι με αυτούς . Χαλάω κάρτες να παίρνω την γιαγιά μ 60 χρονων ..να μιλάμε ώρες μόνο με.αυτη μπορώ να μιλήσω οι δικοί μ μόνο φωνάζουν και θέλουν να γίνεται το δικό τους .