ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα περισσότερα πράγματα δεν γίνονται απλα επειδη καποιος περιμενε κάποιον άλλον να κανει μια κίνηση, επειδή απλά δεν βρήκε το θάρρος να κάνει πρώτος το βήμα, επειδή τα χρονικά όρια που έβαλε ήταν ανελαστικά, επειδή ο εγωισμός είναι σαράκι καλά ριζωμένο, επειδή ίσως η ατομική ανασφάλεια του καθενός είναι πιο μεγάλη απο το οποιοδήποτε ρίσκο. Κάπως έτσι , έμειναν στη μέση χιλιάδες σημαντικά ή λιγότερο σημαντικα πράγματα.. μερικά ίσως δεν άρχισαν ποτέ..και έτσι έμεινε να πλανάται ένα «Αν» ...Ξέρεις , εκείνο το Αν που σε τρώει πολλές ώρες μεσα στην μέρα σου...και κυρίως στη νύχτα σου...Αν ειχα μιλήσει...Αν ειχα παει...Αν ειχα παρει ενα τηλεφωνο...Ξέρεις πως έχει να κάνει με μια δική σου επιλογή αυτό το Αν... και αυτό σε πονάει.. Γιατί πολύ απλά, δεν ξέρεις και ποτέ δεν θα μάθεις τι θα γινόταν τελικά... βλέπεις ο χρόνος σε αντίθεση με σένα- και με΄μένα- δεν είναι καθόλου προσαρμοστικός... έρχεται και φεύγει με σταθερό ρυθμό και δεν σου δίνει την δυνατότητα να ξανασκεφτείς τι θα έκανες.Οπότε τι μένει... μας μένει μια ευκαιρία να κανουμε ακριβώς αυτό που θέλουμε, που σκεφτόμαστε και που επιθυμούμε τη δεδομένη στιμή που έχουμε την ευκαιρία.. γιατί απο εκεί και πέρα , οι συνθήκες δεν θα είναι ποτέ πια ίδιες.. δεν θα ωριμάσουν οι συνθήκες... -μην το πιστευείς αυτό όταν στο λένε.. - απο την δική μας ωριμότητα εξαρτάται το κάθετι και όχι απο την ωριμότητα των συνθηκών.Και μην θαρρείς πως εγώ δεν εχω τέτοια «Αν» στο κεφάλι μου, πως δεν με βασανίζουν και εμένα αυτά την νύχτα... δεν θα έγραφα για τα βασανιστήρια αν πρώτα η ίδια δεν τα είχα περάσει.Ήθελα όμως να σου πω τι κάνω... Κάθε φορά που βάζω ένα «Αν» στο μυαλό μου, το κάνω αμέσως «Να..» και αυτόματα έχω ένα χαμόγελο στα χείλη, γιατί θα κάνω αυτό που έχω ανάγκη. Όχι με εγωισμό, απλά δεν κρύβομαι πια.Έμαθα ταυτόχρονα –μετά απο πολλές προσπάθειες- να προετοιμάζω τον εαυτό μου, οτι αυτό που θέλω δεν είναι πολύ συχνά εφικτό, και οτι εκτός απο το Ναι υπάρχει και το Όχι, και έτσι είμαι προετοιμασμένη διπλά. Βλέπεις , οι δικές μου ανάγκες και τα θέλω μου, δεν είναι πάντα ίδια με των άλλων ανθρώπων, οπότε πρέπει να ξέρω οτι ακόμα και αν εγω εκφράζομαι, οι άλλοι μπορει να μην είναι διαθέσιμοι ή έτοιμοι να το αποδεχτούν ή να εκφραστούν και οι ίδιοι.Έπίσης, δυστυχώς , μέσα σε όλα καμιά φορά γίνομαι λίγο πιο σκληρή απο οτι ήμουν παλιότερα, όχι ομως προσβλητική, γιατί όντως καμιά φορά αυτά που θέλω να πω μπορεί να μην είναι τόσο όμορφα.Επιλέγω λοιπόν να σε ακούσω, να σου μιλήσω, να σε δω, να σε αγκαλιάσω, να σου πω την πρώτη βλακεία που έχω στο μυαλό, να σου και ότι πιο σοβαρό σκέφτηκα .. χωρίς να πρέπει να φιλτράρω πια την θέληση και την ανάγκη μου για επικοινωνία και επαφή μαζί σου. Και έτσι τελευταία κοιμάμαι πολύ πιο καλά την νύχτα και χαμογελώ περισσότερο μέσα στη μέρα μου...και μου κάνει καλό όλο αυτό.Αν μπορείς δοκίμασε το. Εύχομαι να μπορείς. Να μπορείς...Φιλικά...anna efthimiadou