ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αν δεν πηγαινα σε εκεινο το παρτυ δεν θα σε γνωριζα ποτε,αν δεν σου μιλουσα δεν θα πονουσα τοσο τωρα.κουραστηκα να σε σκεφτομαι,κουραστηκα να μετανιωνω για το πως ημουν μαζι σου και το ποσο σου ανοιχτηκα,κουραστηκα να αναρωτιεμαι αν αυτα που μου εδειξες ηταν αληθινα ή ηταν απλα κολπα για να παρεις αυτο που θες.θυμασαι εκεινο το βραδυ στο αμαξι σου?ημασταν για ωρες κλεισμενοι εκει μεσα,αγκαλια και ομως μου φανηκαν σαν λεπτα.οταν γυρισες και μου ειπες οτι με εμπιστευοσουν παρα το ποσο λιγο με γνωριζες και οτι μπορουσες να μου ανοιχτεις ηταν απο τις λιγες φορες που αισθανθηκα τοσο κοντα με εναν ανθρωπο.φοβομουν και χαιρομουν την ιδια στιγμη.επρεπε να ειχα ακουσει τους φοβους μου και να φυγω τρεχοντας την ιδια στιγμη και να μην σε ξαναδω ποτε.λογικα δεν θυμασαι τιποτα πια.μονο εγω τα θυμαμαι ολα καθε μερα απο τν αρχη και καθε μερα μαζευω τα κομματια μου και καθε μερα κατηγορω τον εαυτο μου π προχωρησα μαζι σου και π δεν ημουν αρκετα καλη για να μεινεις διπλα μ.με ενα "φοβαμαι να δεθω" με εκανες και εμενα να φοβαμαι μηπως μ συμβει και ας το θελω τοσο πολυ.αν δεν συναντιομασταν λοιπον ποτε,ποσο καλυτερα θα ηταν και για τους δυο μας.τσαμπα ταλαιπωρησαμε ο ενας τν αλλον.τουλαχιστον εσυ τονωσες την αυτοπεποιθηση σου που εριξες μια γκομενα χωρις πολλα πολλα και που την εκανες να κολλησει μαζι σου.εγω τι?