ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω πως να αρχίσω να αποτυπώνω τις σκέψεις μου...τι να πώ; Να πώ έτσι απλά ότι πλέον το Facebook και το Skype είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας και επαφής για τους μισούς και παραπάνω φίλους μου λόγω μετανάστευσης; Γιατί οι συγγενείς; Είναι τρομακτικό!Παιδιά είναι χιλιόμετρα αυτά που μπήκαν ανάμεσα μας,όχι αστεία!Ξεπερνάει κατά πολύ το ότι δεν μπορούσα ούτε καν να το φανταστώ πριν κάποια χρόνια! Για πόσα πράγματα τον τελευταίο ειδικά χρόνο έχω σκεφτεί ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω...κι όμως...Προσαρμόζεσαι τελικά;Αναγκάζεσαι!!!...Ναι,είναι η λέξη της εποχής πιστεύω μετά την ΥΠΟΜΟΝΗ!Αναγκάζομαι να φύγω στο εξωτερικόΑναγκάζομαι να αποχωριστώ τους φίλους,τους συγγενείςΑναγκάζομαι να κάνω μια δουλειά που δεν εχει καμιά σχέση με το πτυχίο μουΑναγκάζομαι να μείνω άνεργος γιατί είμαι 29+ και δεν μου δείνουν δουλειάΑναγκάζομαι να ζητάω από τους γονείς χρήματα για να ζήσωΑναγκάζομαι να ζήσω μια ζωή,απλά για να συνεχίσω να υπάρχω!Όταν ήμουν 16 είχα ΟΝΕΙΡΑ!Αλήθεια γιατί να μην μας αναγκάζουν να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας;γιατί θα πρέπει να μας αναγκάζουν μόνο για το αντίθετο;Δεν ξέρω τι εκπτώσεις πρέπει να κάνω ακόμα στη ζωή μου.Δυστυχώς.Μια δουλειά,η επίτευξη των στόχων ενός νέου ανθρώπου,η δημιουργία...Αυτά είναι τα όνειρα μας,αυτά εκροσωπεί η στραπατσαρισμένη γενιά μας!Ξέρω ότι θα δω ξάνα και θα αγκαλιάσω τους φίλους και τους συγγενείς...Το Δημήτρη που τα μάζεψε και έφυγε,γιατί δεν άντεχε άλλο Τη Γεωργία που αναζητά την καινούργια αρχήΤίποτα δεν τέλειωσε!