ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσο μεγαλώνω τόσο διαπιστώνω,με τρόμο..ό,τι είμαι αναίσθητη!Νίωθω,ό,τι δε νίωθω τίποτα και για κανένα..δε με αγγίζει τίποτα!Παλαιότερα μου το έλεγαν,φίλοι,γνωστοί και ήξεραν..μάλλον θεωρούσα ό,τι πολύ απλά δε με ξέρουν..καλά..Μπροστά σε ένα δράμα,στέκομαι σα παγόβουνο..δε ξέρω αν είναι κυνισμός ή απλή αναισθησία!Όταν συμβαίνουν δυσάρεστα..κάθομαι απλώς και τα παρατηρώ σα να βλέπω ταινία..φυσικά με τον πόνο των άλλων θα ακούσω, θα συμπαρασταθώ,θα βοηθήσω όπως μπορώ..αλλά εμένα αισθάνομαι δε με αγγίζει τίποτα..Προς θεού,δεν αναφέρομαι σε θανάτους και ασθένειες..αλλα και εκεί..στέκομαι με μια παγωμάρα..που πρώτα απο όλους τρομάζει εμένα.Είχα μιλήσει με μια ψυχολόγο,αλλά όχι κάτω απο επαγγελματικό πρήσμα,μιάς και ήταν φίλη..και μου είχε πει απλως ό,τι έχω χαμηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης..Έγω πάλι δε ξέρω τι να πιστέψω..Σας έχει συμβεί;